Λόγια απλά!!!

Δεν θα μιλήσω για κόμματα. Δεν ανήκω πλέον σε κανένα κόμμα, έστω κι αν για λίγο διήλθα από κάποιο. Με ενοχλεί η στάμπα. Είμαι και θα είμαι ανθρωπιστής και σοσιαλιστής! Είμαι και θα είμαι με οποιονδήποτε έχει να πει κάτι νέο και θα εργαστεί με υπευθυνότητα και επιστημονική τεκμηρίωση για να το υλοποιήσει. Και θεωρώ ότι έτσι θα πρέπει να κινηθούμε όλοι. Βλέπω όμως και κρίνω.

Είμαι απογοητευμένος με την ελληνική πολιτική σκηνή, παρότι... ποιος μπορεί να πάψει να ελπίζει για το καλύτερο; «Δεν είναι ανάγκη να ελπίζει κανένας για να επιχειρεί το δέον, ούτε να στέφεται η προσπάθειά του από άμεση επιτυχία για να εμμένει σε αυτήν». (Διγενής Ακρίτας). Δεν μου αρέσει η στασιμότητα. Θέλω να εντοπίζω, να αναιρώ και να διορθώνω τα λάθη μου. Αναζητώ νέες ιδέες και πηγαίνω εκεί που θα τις βρω. Αυτό δίνει νόημα στην ύπαρξή μου. Αυτό δίνει ζωή.

          Έχω πάψει προ πολλού να παρακολουθώ ειδήσεις και νέα στην τηλεόραση. Κουράστηκα να με βλέπουν σαν λωτοφάγο!! Έχω κρίση και κρίνω. Ξέρω τι οδήγησε την χώρα μας εδώ που είμαστε σήμερα και δεν εθελοτυφλώ ούτε περιμένω θαύματα από κανέναν. Έχω και πολιτικό πολιτισμό και πολιτική ιδεολογία, αλλά δεν εμμένω ούτε επιμένω σ αυτά, γνωρίζοντας ότι καμιά πολιτική, όσο κι αν θελήσει όσο κι αν προσπαθήσει, δεν θα αλλάξει τόσο σύντομα και τόσο άμεσα, όσο απαιτείται,  τον Έλληνα και μαζί του και την Ελλάδα. Τα λάθη που έγιναν είναι πολλά και οι φταίχτες ακόμη περισσότεροι.

Βλέπω την Δεξιά σήμερα να βρίσκεται σε μία κατάσταση αφασίας, αφού από πλευράς δημιουργικότητας και οράματος βρίσκεται σε αρνητικές τιμές, ούτε καν μηδενικές. Το Κέντρο είναι ανύπαρκτο, απλά δεν υπάρχει, και η Αριστερά, παρότι δυνητικά θα μπορούσε να είναι δύναμη ζωτικότητας και ανατροπής, έχει καταλήξει να ως ένας  από τους πιο εκφυλισμένους όρους. Διακρίνω στην ελληνική Αριστερά τους ίδιους συνδικαλιστές που στην εποχή της παντοδυναμίας του, κακώς εννοούμενου, σοσιαλισμού έπαιξαν σημαντικό και πρωτεύοντα ρόλο για να βρεθεί η χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα.  

Στην Ελλάδα μας υπάρχουν πάρα πολλοί οι οποίοι πράγματι αγωνιούν για την πορεία του τόπου και κοπιάζουν αναζητώντας ένα δρόμο που θα μπορούσε να μας βγάλει από το αδιέξοδο της τελευταίας πενταετίας. Στις τελευταίες εκλογές που έγιναν, το διακύβευμα ήταν η παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ευρωπαϊκή οικογένεια. Κακά τα ψέματα. Δεν φταίει το ευρώ και οι Ευρωπαίοι για εδώ που φτάσαμε! Οι ίδιοι φταίμε!

Αν θέλουμε να παραμείνουμε ένα τριτοκοσμικό, πελατειακό κράτος, τότε ναι, αυτό είναι ένα επιχείρημα, που δύσκολα μπορώ να αντικρούσω. Τότε απλά μας αρκούν οι πολιτικοί που έχουμε ήδη στην εξουσία και οι οποίοι το καταφέρνουν άριστα. Το να παραμείνει η χώρα ως έχει είναι μια σεβαστή άποψη, η οποία ίσως κατά βάθος να έχει τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Μόνο που φοβάμαι, πως οι περισσότεροι θα ήθελαν πολύ να αλλάξει, αλλά μόνο για τους άλλους. Τα παράθυρα για χαριστικές διευθετήσεις να ήταν ανοιχτά μόνο για τις δικές μας υποθέσεις, η ανοχή μόνο για τις μικροπαρανομίες μας, για τη φοροδιαφυγή μας, για το βόλεμα μόνο των δικών μας παιδιών. Για τους άλλους αυστηροί νόμοι, αξιοκρατία, Γερμανική πειθαρχία. Αν βρισκόταν κ’ ένα κόμμα που, ενώ για όλους τους άλλους θα ήταν Δευτέρα, για μας να εξασφάλιζε μονίμως Κυριακή, θα το ψηφίζαμε με δέκα χέρια!

Οι ηγέτες, όπως τους ξέραμε τουλάχιστον μέχρι τώρα, μάλλον μας έχουν τελειώσει. Αντικαταστάθηκαν ήδη από τεχνοκράτες, οι οποίοι φάνηκαν πολύ λίγοι στη διαχείριση της πολιτικής. Πλέον οι νέες γενιές πολιτών έχουν και γνώσεις και μόρφωση, που ξεπερνά κατά πολύ τον μέσο όρο της πλειοψηφίας των παλιών πολιτικών και σύγχρονων τεχνοκρατών. Δεν ψάχνουν για μεσσίες. Οι νέοι χρειάζονται πολιτικούς με εντιμότητα και πραγματική θέληση να δώσουν ρόλους στους πολίτες.

Πολιτικούς, που να υπηρετούν αξίες και να κινούνται ανάμεσά μας σαν κοινοί θνητοί και όχι σαν περιούσιοι ολιγάρχες!

Πολιτικούς που να έχουν τα ίδια πιστεύω και τις ίδιες με εμάς ανησυχίες!

Πολιτικούς που να έχουν όραμα, γιατί θέλουμε μια Ελλάδα άξια της Ευρώπης, μέσα σε μια Ευρώπη Ελληνική στο πνεύμα, στις ιδέες και στον πολιτισμό!

Πολιτικούς που πάνω από όλα να βάζουν την Ελλάδα γιατί, εγώ τουλάχιστον, κουράστηκα να είμαι Ρωμιός και θέλω να γίνω Έλληνας.