Που πάτε ορέ? Έχετε βάλει κατά νου? Τι σας ψεκάζουν τελικά?
Ορέ το ξέρετε τι έχει να γίνει αν τα εκατομμύρια των μισθωτών
και συνταξιούχων πάνε τέλος του μήνα στις τράπεζες και δεν βρουν μισθό ή
σύνταξη μέσα? Άμα συμβεί αυτό που λένε πιστωτικό
γεγονός?
Έχετε δει πολλούς ψύχραιμους να πουν δεν πειράζει, ας περιμένω
τον άλλο μήνα?
Εμφύλιος θα γίνει και οι τράπεζες θα καταρρεύσουν σε 2-3
μέρες.
Να κάνουμε μια νέα αρχή λέει ο άλλος. Για νέα αφετηρία
μιλάει ο επόμενος. Δραχμή, Ελλάδα, ελευθερία λέει ο τρίτος!
Ορέ άμα είχαμε οικονομία να σταθεί στα πόδια της και να
πληρώσει τις υποχρεώσεις της τις εσωτερικές, και κράτος που να μπορεί να
ανταπεξέλθει, λες να μην φεύγαμε αύριο το πρωί άμα δεν μας άρεσε το ευρώ? Θα
κάναμε και έναν διακανονισμό να πληρώσουμε σε 70 χρόνια ή 100 χρόνια και όλα
καλά. Θα ζούσαμε σαν στην Κούβα καλή ώρα! (Για όποιον γνωρίζει συμβολικό το
παράδειγμα)
Εδώ μωρέ δεν μπορούμε να πληρώσουμε ούτε τα τρέχοντα χωρίς
τα δανεικά! Κι αν έφτασαν, όπως έφτασαν, οι άλλοι στο να περισσεύει κάτι
νομίζετε ότι σώθηκε η χώρα? Νομίζετε ότι με τις νέες παροχές και τα δεν πληρώνω
θα φτάσουν? Νομίζετε ότι αυτό το μπουρδέλο έγινε κράτος? Νομίζετε ότι θα μας δώκουν
δανεικά έτσι επειδή θα μας λυπηθούν?
Ή νομίζετε ότι θα είναι καλές οι ουρές και τα δημόσια
συσσίτια? Έχετε δει ποτέ ορέ πως είναι να είναι δεκάδες χιλιάδες κόσμος χωρίς
λεφτά και φαγητό? Ξέρετε τι έγινε στην Αργεντινή? Ρωτάτε και κάποιους που
έχουμε εμπειρία και έχουμε ζήσει κι από κοντά κάποια από αυτά! Άσε που ο
νεοέλληνας (να το ξεκαθαρίζουμε κάποτε αυτό) ούτε υπομονή, ούτε οργάνωση, ούτε
τρόπους, ούτε αυτοέλεγχο έχει.
Δείτε τι έγραψε η Ελευθεροτυπία στις 27/6/2011:
-
Η καθημερινότητα σε μια χώρα που βρίσκεται σε καθεστώς πτώχευσης κάνει τον
Οργουελ να μοιάζει με αυτόν που έγραψε την Κοκκινοσκουφίτσα.
Το 2001, η κυβέρνηση μόλις είχε
παραιτηθεί και ο τότε πρόεδρός της, Φερνάντο δε λα Ρούα, εγκαταλείπει τη χώρα
με ένα ελικόπτερο. Έβλεπε από ψηλά τους ανθρώπους να
σπάνε τράπεζες είτε με τις κατσαρόλες είτε με λοστούς, σεκιουριτάδες να
πυροβολούν στο ψαχνό τον κόσμο που λεηλατούσε σουπερμάρκετ, ανέργους μαζεμένους
να σκίζουν λάστιχα αυτοκινήτων για να τα κάψουν. Περισσότεροι από είκοσι
εκατομμύρια άνθρωποι, κάπου ο μισός πληθυσμός της χώρας, πέρασαν μέσα σε πολύ
μικρό διάστημα από τη σχετική ευμάρεια στην απόλυτη ανέχεια. (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=288046)
Να θες όμως να φύγεις όρε νεοέλληνα από την Ευρώπη και να
μην πληρώσεις και να ζητάς και δανεικά και να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα
όχι μόνο η δικιά σου οικονομία, αλλά και η οικονομία Ευρώπης, Αμερικής Ασίας
και περιχώρων, λόγω της παγκοσμιοποίησης και του ντόμινο, νομίζεις θα στο αφήκουν έτσι? Καλά που ζεις? Τι
σε ψεκάζουν? Που πας μόνος και ξεβράκωτος, χωρίς κανέναν να σε στηρίζει? Θα μας
πατήσουν κάτω και θα υποφέρουμε για χρόνια άμα ξεφύγει η κατάσταση και φτάσει
εκεί. Άμα πάρει η μπάλα και άλλους δηλαδή!!
Κάτσε κάτω νεοέλληνα και να απαίτησε και ζήτα:
-
Να δουλέψει το κράτος όπως πρέπει (δικαστήρια, υπουργεία,
εφορίες, υπάλληλοι, δήμοι)
-
Να βρεθούν αυτοί που φοροδιέφευγαν και να φέρουν
πίσω τα λεφτά καταβάλλοντας φόρους. Όχι δεν θα τους κλείσεις φυλακή. Που να
βάλεις καμιά 20-30.000 που τάβγαλαν έξω και άλλους τόσους εδώ!! Πώς να τους δικάσεις
άλλωστε!
-
Να βρεθούν οι λόγοι που οδηγήθηκε η χώρα εδώ και
να καταλογισθούν έστω και πολιτικές ευθύνες. Οι λόγοι είπαμε! Είναι
σημαντικό να ξέρεις τα λάθη σου και να μην τα ξανακάνεις!! Δικαστήρια και
φυλακές μόνο για τους παρανόμως πλουτίσαντες!!
-
Να θέσεις
κανόνες και όρους στους εκλεγμένους πολιτικούς και να τους αφήσεις να δουλέψουν
για την πατρίδα. Να ψηφίζεις αυτούς που αξίζουν και όχι αυτούς που θα διορίσουν
τον κανακάρη σου με ένα πτυχίο αγορασμένο και 2-3 μάστερ μαϊμού!
-
Να μην επιτρέπεις να διορίζεται κάθε άσχετος σε
υπεύθυνη θέση. Να απαιτήσεις κανόνες αλλά και την εφαρμογή τους.
-
Να μην αφήσεις την Ελλάδα να γίνει ξέφραγο
αμπέλι και τόπος διαμονής αγνώστου προέλευσης αλλοδαπών και άλλων. Μόνο νόμιμα
και με χαρτιά και ότι λέει ο νόμος και όσοι δεν δικαιούνται πίσω στην πατρίδα τους.
-
Να απαιτήσεις το κράτος να μην είναι επιχειρηματίας
αλλά προστάτης της επιχειρηματικής ζωής, αλλά και της υγείας, της μόρφωσης και
κοινωνικός αρωγός όπου απαιτείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου