Αγαπητέ εκδότη

Αλίευσα τα παρακάτω «ελληνικά» από τον τοπικό τύπο!

«ντουζένια», «γιαλατζί», «παπ….ια» «μπαλαμουτιάζει», «φερμάρει», «και το γαμώτο», «μακάκες», «μακακίες», «ντούκου», «να την ζαπώσει», «ιταλιστί», «παπατζιλίκια», «τραχτεράρχης»,  «κονέ», «τζιπάτοι», «με ξένο κ…λο», «γκουβέρνου», «ελληνιστί», «εκβιαστούληδες», «τσσσσς», «μη σουράς», τα γαμ…...κα», «στελέχια», «τρουπώσουν», «βρε ουστ», «τα παίρνουμε κρανίο», «του κ…λου»,

Αλλά και αγγλικά όπως:

«FAN», «PRIVE», «LIGHT», «IMAGE MAKER», «BUSINESS», «OKEY»

Η χρήση της ελληνικής γλώσσας, από μέρος του τύπου, δίνει χείριστο παράδειγμα κυρίως στους νεότερους, αλλά και σε όσους από τους μεγαλύτερους δεν είχαν την τύχη να αποκτήσουν την κατάλληλη μόρφωση, λόγω της δυσκολίας των εποχών που μεγάλωσαν.

Η Ελληνική, όπως άλλωστε και κάθε γλώσσα, είναι ένας ζωντανός οργανισμός ο οποίος μεταβάλλεται και προσαρμόζεται ανάλογα με την εξέλιξη. Καινούριοι όροι και λέξεις, ιδίως τεχνολογικής προέλευσης, προστίθενται κάθε μέρα στην γλώσσα μας!!

Η χρήση της όμως θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνεται ακολουθώντας τους κανόνες της γραμματικής και των επίσημων λεξικών, αλλά και του συντακτικού, χωρίς παρεμβάσεις της παραπάνω μορφής,  αποφεύγοντας, κατ αυτόν τον τρόπο, την δημιουργία προτύπων τα οποία την αλλοιώνουν και την ευτελίζουν.

Όταν οι εφημερίδες, που όλοι διαβάζουμε, ξεφεύγουν και δεν χρησιμοποιούν ορθά την ελληνική γλώσσα, τότε δυστυχώς δημιουργούν και διαδίδουν λάθος πρότυπα, ιδιαίτερα στην νέα γενιά, αλλά και στους υπόλοιπους, οι οποίοι θέλουν απλά να ενημερωθούν και καταλήγουν να αντλούν πληροφορίες γραμμένες σε γλώσσα η οποία προσβάλει και είναι ακατάληπτη ή ακόμα και υβριστική.

Η ορθή χρήση της Ελληνικής γλώσσας, χωρίς τις προσφυγές σε όρους ανοίκειους σε αυτήν, θα ήταν ένα ορθό παράδειγμα για όσους διαβάζουν τον τύπο. Η προσφυγή σε ιδιωματισμούς ή σε ιδιωματική γλώσσα (αργκό είναι ο διεθνής όρος που έχει επικρατήσει), δίνει κακό παράδειγμα και διαιωνίζει την χρήση ακατάλληλων όρων αλλά και όρων πεζοδρομίου. Ο κάθε εκδότης είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την τραγική, μερικές φορές, κατάσταση την οποία απεικονίζουν τα έντυπα τα οποία εκδίδει.  

Η αρχαία αλλά και η νέα ελληνική γλώσσα  είναι από τις πλουσιότερες, αν όχι η πιο πλούσια, με αποτέλεσμα να μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες έκφρασης και να αποδώσει και να εκφράσει με διακριτές λέξεις νοήματα , ιδιαίτερες καταστάσεις αλλά και συναισθήματα. Η προσφυγή σε αδόκιμους όρους είναι περιττή. Βέβαια αυτό εξαρτάται και από την παιδεία και από τις γραμματικές γνώσεις του συντάκτη και αρθρογράφου.  

Δεν είναι κακό για κάποιους οι οποίοι, ίσως όχι από δική τους υπαιτιότητα, δεν διδάχτηκαν σωστά την χρήση της, να καταφεύγουν ενίοτε σε λεξικά, βιβλία και ανθρώπους των γραμμάτων για να αναζητήσουν τον ορθό τρόπο χρήσης της γλώσσας. Σε κάθε όμως περίπτωση μπορούν και να αξιοποιήσουν κάποιον ο οποίος έχεις τις κατάλληλες γνώσεις και την απαραίτητη μόρφωση.

Δεν είναι ντροπή. Ίσα ίσα μπορεί να αποβεί ωφέλιμο και να γίνουν περισσότερο κατανοητοί στα νοήματα που θέλουν να αποδώσουν και στις πληροφορίες που θέλουν να διαδώσουν.