Ο Σατραπίσκος σε ένα παραμύθι!

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μικρό μέρος της πατρίδας που ήταν κοντά στη θάλασσα βασίλευε ένας μικρός σατράπης. Επειδή ήταν κοντός, και για να τον ξεχωρίζουν από τους άλλους, τον αποκαλούσαν Σατραπίσκο (ή Άκη οι δικοί του).

Αυτός λοιπόν ο Σατραπίσκος όταν βασίλευε, και για να λύσει τα προβλήματα των υπηκόων του, μίλαγε όλη μέρα στο τηλέφωνο. Δεν είχε «δωρεάν προς όλους» και οι λογαριασμοί που έρχονταν ήταν παραφουσκωμένοι!!! Πεντακόσιες (500) λίρες τη φορά και βάλε. Αλλά τι τον έμελλε!! Δικά του ήταν;; Τα φόρτωνε στους υπηκόους αφού εκείνοι τα πλήρωναν. 

Για να μετακινείται ο Σατραπίσκος αγόρασε, με έξοδα των υπηκόων πάντα, ένα κάρο με πολλά άλογα που χώραγε 2.000 κυβικά. Το κάρο, αν και πληρωμένο με λεφτά των πολιτών, το έπαιρνε μαζί του και το στάβλιζε κάτω από το χαγιάτι του παλατιού που έμενε στην πρωτεύουσα. Τι? Φυσικά και δεν έμενε με τους υπηκόους του. Αυτός ήταν σατράπης έπρεπε να μένει στην πρωτεύουσα και όχι με τους παρακατιανούς τους υπηκόους του. Εξάλλου είχε αγοράσει και καινούριο παλάτι εκεί.

Μιας και ο Σατραπίσκος ήταν μαθημένος να γράφει φιρμάνια και μαντάτα τα ακριβοπλήρωνε κιόλα! Την τελευταία φορά που έστειλε ένα φιρμάνι το πλήρωσε 1.000 λίρες για να γραφτεί σε μια άλλη φυλλάδα. Με τις λίρες των υπηκόων πάντα! Τότε δεν είχε δικιά του φυλλάδα και τα πλήρωνε. Μάλλον για αυτό και την πήρε τη δικιά του την φυλλάδα. Γιατί τόσα που γράφει τρελά και παλαβά που θα τα έστελνε και ποιος θα τα δημοσίευε? Και δεν έχει πλέον και τα λεφτά των υπηκόων για να πληρώνει τα μαντάτα που γράφει. Ούτε και  κανένας άλλος θα του τα πλήρωνε, αν και μέσα στην τρέλα του γράφει πολλά και στον κόσμο αρέσει να γελάει. Α ναι! Έγραφε και κανένα "βιβλίο" που και που, αλλά και αυτό με ξένες λίρες, πληρωμένο από το σεντούκι όπου φύλαγε ο Σουλτάνος τις λίρες του κράτους!!! 

Αγαπούσε πολύ τους γείτονές του. Κι όχι μόνο αυτούς που έμεναν στη σατραπεία του αλλά και στην γειτονική σατραπεία της άλλης χώρας. Τόσο πολύ που τους έκανε γλέντια χορούς και τραγούδια. Κάθε χρόνο. Όλα πληρωμένα από τον κορβανά των υπηκόων του πάντα. Α! Τους έβαζε και για δουλειά στα δημόσια έργα που έκανε ο Σατραπίσκος. Τους καλοπλήρωνε κιόλας. Αφού κανόνιζε και τους έδινε και κάτι παραπάνω. Υπερωρίες τα βάφτιζε ο Σατραπίσκος. Ανασφάλιστους μεν αλλά και με μισθό και με υπερωρίες τους είχε. Σιγά μην καταλάβαιναν οι χαζό-υπήκοοι του που σκόρπαγε αυτός τις λίρες. Άσε που πολλοί απ’ αυτούς, της γειτονικής σατραπείας της άλλης χώρας, ψήφιζαν στις εκλογές για την εκλογή σατράπη και τους χρειαζόταν. Ναι! Βέβαια! Ήταν εκλεγμένος σατράπης ο Σατραπίσκος! Όχι ότι κι ότι!! Με σταλινικά ποσοστά παρακαλώ!! Πληρωμένα τα είχε έτσι κι αλλιώς!

Α όλα κι όλα! Δεν έπαιρνε  μόνο τους γείτονες στη δούλεψή του ο Σατραπίσκος. Έπαιρνε πολλούς κι απ’ τους δικούς του υπηκόους. Πιο πολλούς απ’ ότι χρειαζόταν και για αυτό κάποιους τους πλήρωνε μόνο και τους άφηνε σπίτι τους χωρίς να δουλεύουν. Ε δεν έγινε και τίποτα! Δικές του λίρες ήταν;;; Των υπηκόων ήταν! Άσε που τους δικούς του υπηκόους, τους πήγαινε εκδρομές συνέχεια. Διήμερες και τριήμερες παρακαλώ με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Ταξίδι, ύπνο, φαγητό, ορχήστρες! Όλα πληρωμένα. Δικές του λίρες ήταν και αυτές;; Όχι!! Από τον κρατικό κορβανά του Σουλτάνου ήταν!!! Άρα σιγά που θα τα λογάριαζε!

Το επόμενο παραμύθι θα έχει τίτλο: «Ο Σατραπίσκος και οι φίλοι του».Και με τις ιστορίες που έχω ακούσει για τον Σατραπίσκο θα έχει πολλά ακόμη παραμύθια για τους μικρούς μας φίλους!!