Αγαπητέ φίλε Σπύρο

Ουδεμία κυβέρνηση όταν αναλαμβάνει δεν γνωρίζει αν είναι εφικτό να υλοποιήσει αυτά που προεκλογικά θέλει να κάνει! Δεν γνωρίζει αν τα οικονομικά και οι διεθνείς συσχετισμοί και υποχρεώσεις το επιτρέπουν. Δεν γνωρίζει αν το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών θα εγκρίνει την με κάθε τρόπο και μέσον, αλλά και θυσία, υλοποίηση του προγράμματος και των δεσμεύσεων. Δεν γνωρίζει αν είναι εφικτό να γίνουν όλα όσα θέλησε να εφαρμόσει και τι πιέσεις θα δεχτεί για να υπάρξουν μετατοπίσεις και αλλαγές στο πρόγραμμα! Δεν γνωρίζει αν αυτά που θέλει να υλοποιήσει θα γίνουν άμεσα ή σε βάθος χρόνου. Πολλές φορές υπόσχεται παραπάνω από όσα θα έπρεπε για να εξασφαλίσει την εκλογική νίκη γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να τα υλοποιήσει όλα. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα! Είναι ίδιον της πολιτικής αλλά και της ζωής γενικότερα!

Στην προκειμένη περίπτωση το κόμμα μέσα από το οποίο αναδείχτηκε η κυβέρνηση που σήμερα διευθύνει τη χώρα φυσικά και θα ζητήσει εξηγήσεις για την μη εφαρμογή του προγράμματος. Αλλά το να λάβει το ίδιο το κόμμα αποφάσεις οι οποίες δεσμεύουν την κυβέρνηση, δεν μπορεί να γίνει ούτε είναι δημοκρατικό. Από την μια διότι είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και από την άλλη διότι οι αποφάσεις αυτές δεν θα στηρίζονται σε γνώση της πολιτικής κατάστασης και των διεθνών σχέσεων!!

Η κυβέρνηση, από όταν εκλέχθηκε και μετά, αγαπητοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ρωτάει κανένα κόμμα αν θα εγκρίνει ή όχι οιοδήποτε σχέδιο ή πρόγραμμα. Πόσο μάλλον που, τόσο σε σχέση με το εκλογικό ποσοστό του κόμματος, αλλά κυρίως με το σύνολο του εκλογικού σώματος, τα μέλη του κόμματος εκφράζουν ένα πολύ μικρό ποσοστό του συνόλου. Δεν αποτελεί, αγαπητοί φίλοι, δημοκρατική διαδικασία το να λάβουν οιαδήποτε απόφαση, η οποία θα δεσμεύει την κυβέρνηση, τα μέλη ενός κόμματος. Το διαρκές συνέδριο ενός κόμματος δεν είναι το όργανο το οποίο θα λάβει και τις «ουσιαστικές αποφάσεις» για το τι μέλει γενέσθαι, όπως διάβασα να αναφέρεται.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι η χώρα κυβερνάται από δύο κόμματα, τα οποία έχουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και όχι από ένα! Δηλαδή αν το συμμαχικό σας στην εξουσία κόμμα διαφωνήσει με αυτήν την τακτική τι ακριβώς θα κάνετε? 

Η ηθική ταπείνωση που μπορεί να υποστεί ένα μέλος του κόμματος, προερχόμενη από μια μη τήρηση των αρχικών δεσμεύσεων, η οποία τήρηση μάλλον φαντάζει απαγορευτική, δεν συνιστά σε καμιά περίπτωση εφιαλτική ταπείνωση, αλλά πολιτικό ελιγμό, για την αποφυγή χειρότερων αποτελεσμάτων από αυτά της αρχικής δέσμευσης!! Άλλωστε οι κυβερνήτες, διαπραγματευτές και εντολοδόχοι του Ελληνικού λαού, είναι, εκ των πραγμάτων, σε καλύτερη θέση από εμάς τους υπόλοιπους στο να γνωρίζουν τι είναι εφικτό και τι βέλτιστο και σκόπιμο να γίνει.
Η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια είναι καλές και χρήσιμες αρετές αλλά η σοφία, ως αρετή, είναι πολυτιμότερη!!

Αν τέλος τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα μέχρι σήμερα είχαν υλοποιήσει τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, θα είχαμε αλλάξει και όνομα στην χώρα!!! Θα την είχαμε ονομάσει Ουτοπία!!!