Με παλαιούς εαυτούς, καινούρια κοινωνία δεν γίνεται!!

Πιθανότατα η επόμενη ημέρα των εκλογών που πρόσφατα διεξήχθησαν να είναι μια βραχύβια εισαγωγή για την μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση όπου θα αποσαφηνισθεί και θα αποκρυσταλλωθεί το πολιτικό τοπίο.. 

Κατά την περίοδο αυτή, που η βουλή αποτελείται πλέον από 5 από τα 8 κόμματα τα οποία έχουν ψηφίσει μνημόνια, ο χώρος της αντιπολίτευσης οφείλει να προσφέρει στη χώρα την αναγκαία υπεύθυνη αντιπολίτευση.

Οι πολίτες απαιτούν να λειτουργεί το πολίτευμα με όρους κυβέρνησης αλλά και με όρους αντιπολίτευσης.

Η ελληνική κρίση έχει την ρίζα της σε εσωτερικούς κυρίως λόγους. Η προβληματική αρχιτεκτονική του ευρώ και η αδιέξοδη συνταγή που επιβάλλει η κυριαρχούσα αντίληψη για την δημοσιονομική πολιτική, μεγεθύνουν την κρίση και δυσχεραίνουν την έξοδο από αυτή.

Αυτά τα θέματα, όμως, μπορεί να τα προβάλλει πειστικά και αποτελεσματικά μια χώρα όταν έχει προηγουμένως αντιμετωπίσει τους δικούς της αναχρονισμούς και υστερήσεις.

Θα πρέπει να γίνει αποδεκτό από όλες τις πολιτικές δυνάμεις ότι στο όνομα του εθνικού συμφέροντος οφείλουν να καταπνίξουν το βασικό ένστικτο που για κάθε κόμμα είναι η ψηφοθηρία.

Ότι οφείλουν να προτάξουν το εθνικό έναντι του κομματικού, το κοινωνικό έναντι του κλαδικού και το συλλογικό έναντι του ατομικού.

Απαιτείται ένα σύμφωνο ευθύνης ώστε να συστρατευθούν οι δυνάμεις της πολιτικής, της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της διανόησης και της ενημέρωσης-επικοινωνίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καταλύονται οι διακριτοί ρόλοι και η αυτονομία ενός εκάστου.

Είναι γεγονός ότι αν στο όνομα των κομματικών συμφερόντων η κυβέρνηση που αναγκάσθηκε να ψηφίσει και να εφαρμόσει το πρώτο μνημόνιο, είχε την διαλλακτική αντιμετώπιση που είχαν οι διάδοχες κυβερνήσεις, η χώρα σε δύο χρόνια θα είχε υπερβεί την κρίση.

Η ιστορική καταγραφή είναι διδακτική για το πώς καθοδηγούμενοι αγανακτισμένοι και ψηφοθηρικές ψευδολογίες τύπου Ζαππείων και ΔΕΘ γέμισαν τις εκλογικές δεξαμενές των δύο κομμάτων.

Ταυτοχρόνως, όμως, άδειασαν την ψυχή των ανθρώπων από την οραματική ενατένιση που γεννά την αγωνιστική διάθεση συμμετοχής και την αναγκαιότητα της συστηματικής προσπάθειας.

 Η πλήρης απομείωση κεφαλαίου εμπιστοσύνης είναι η αιτία που σύρει τον πολίτη σε απελπισία και τους θεσμούς και τις λειτουργίες αντιπροσώπευσης σε αναξιοπιστία και ανυποληψία. Όταν λείψουν η εμπιστοσύνη και η ελπίδα, μια χώρα είναι δύσκολο να κυβερνηθεί.

Το εκλογικό αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών, στις οποίες συμμετείχε μόνο το 55% των πολιτών, δεν θα αλλάξει το τοπίο της καθημερινότητας. Τα μέτρα πολιτικής θα εφαρμοσθούν σε ένα ήδη εξαντλημένο κοινωνικό σώμα, αφού δρουν σωρευτικά προς τις μέχρι τώρα παντοειδείς περικοπές και επιβαρύνσεις.

Η αρνητική ψυχολογία των πολιτών τροφοδοτείται από την αδυναμία των κομμάτων αντί της περιαυτολογίας να ορίσουν με πειστικό τρόπο το τέλος αυτής της εθνικής και ανθρώπινης δοκιμασίας.

Η αποστασιοποίηση των πολιτών, όμως, πριμοδοτεί την δύναμη εξωθεσμικών κέντρων που με εργαλεία όπως είναι το πολιτικό χρήμα, η κατευθυνόμενη ενημέρωση-επικοινωνία και οι μακιγιαρισμένες δημοσκοπήσεις, κερδίζουν ζωτικό χώρο υπέρ της διαπλοκής και των πολιτικών χαρταετών σε βάρος της λαϊκής κυριαρχίας.

Οι πολίτες οφείλουν και πρέπει να κάνουν την επιλογή τους ελεύθερα και ας οικοδομήσουν με αρχές και αξίες την σχέση τους με το κόμμα που προτιμούν ή, σε τελευταία ανάλυση, ας δημιουργήσουν νέα κόμματα.

Η παθητική και εξ αποστάσεως θέαση των εξελίξεων στερεί από τον πολίτη το μόνο όπλο που διαθέτει για να επηρεάσει την πορεία της χώρας.

Αρχή και τέλος για την κάθε κομματική παράταξη θα έπρεπε να είναι πάντα η πατρίδα και ο πολίτης μαζί, η Ελλάδα και οι Έλληνες. Πατρίδα και πολίτης είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Η επανάσταση που χρειάζεται η χώρα είναι η επανάσταση του καθενός μας, γιατί με παλαιούς εαυτούς καινούρια κοινωνία δεν γίνεται.

Αν εμείς πρώτοι από όλους δεν αλλάξουμε νοοτροπία ούτε το πολιτικό σύστημα θα αλλάξει ούτε η χώρα θα προοδεύσει. Πρέπει εμείς να απαιτήσουμε τις αλλαγές. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε στη μιζέρια των τελευταίων ετών περιμένοντας μετά το Τρίτο, το Τέταρτο και το Πέμπτο Μνημόνιο.

Όσο κι αν είστε θυμωμένοι με όσα έχουν συμβεί, ή νιώθετε άβολα ακούγοντας την αλήθεια, όσο κι αν εξαπολύετε βρισιές και κατάρες κατά όσων θεωρείτε ότι σας έφεραν σε αυτό το σημείο, ξέρετε μέσα σας πως αυτή είναι η πραγματικότητα.

Πρέπει εμείς να αλλάξουμε! Κι αν δεν αλλάξουμε εμείς οι πολίτες ούτε το πολιτικό σύστημα θα αλλάξει κι ούτε η χώρα.