Οι «μνημονιακές» πολιτικές

Όπως είναι γνωστό το πρώτο μνημόνιο το ψήφισε 1 κόμμα, το δεύτερο 3 κόμματα και το τρίτο 5 κόμματα. Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος είναι προφανής. Η ελληνική κοινωνία μέσα στον τελευταίο χρόνο, μέσα σε μια βουβή συννεφιά, απογοήτευση, μελαγχολία, προσπαθεί να καταλάβει σιγά-σιγά τι της συνέβη. Δεν είναι εύκολο όμως, δεν γίνεται τόσο γρήγορα, σε μήνες, χρειάζεται χρόνια. Γι’ αυτό έγιναν οι βιαστικές εκλογές, για να μην υπάρχει χρόνος.

Παρ’ όλα αυτά η ελληνική κοινωνία οφείλει να εξετάσει προσεκτικά και  κριτικά την «αντιμνημονιακή» απάτη των τελευταίων χρόνων σαν την συμπύκνωση κάθε παθογένειας των τελευταίων δεκαετιών.

Μας χαρακτηρίζουν σαν κοινωνία οι ομάδες συμφερόντων και ο παρασιτισμός, ο «διεκδικιτισμός» και οι «δικαιωματισμοί» των ημέτερων προνομίων χωρίς όρια και οι «συλλογικότητες», τα δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις δηλαδή και επιπλέον οι «ενσωματωμένοι» διανοούμενοι, η «κομματική» δημοσιογραφία, ο κρατικός συνδικαλισμός, τα επιδόματα «ευθύνης», η σύνταξη στα 45.,

Η εκμετάλλευση του διπλανού θωρείται ως δικαίωμα, η απομύζηση του κράτους ως επαναστατικό καθήκον, η υπεξαίρεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων ως αντίσταση. 

Αναλωθήκαμε στις εύκολες λύσεις και την τσάμπα μαγκιά, την πολιτική καφενείου, το εμπόριο πατρίδας και μιας δήθεν επανάστασης για να γεμίζει η τσέπη, το επάγγελμα.

Η παλιά Ελλάδα χρεοκόπησε στις μέρες μας και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι ούτε στις τελευταίες εκλογές που έγιναν, όπως άλλωστε και στις προηγούμενες, το λένε καθαρά. Ίσως γιατί κι εμείς δεν είμαστε έτοιμοι να το ακούσουμε.

Είδαμε αυτούς τους καλούς και αξιοπρεπείς κυρίους να συζητάνε ποιος θα τα κάνει καλύτερα, ποιος κατήργησε το 5ευρο στα νοσοκομεία και ποιος θα δημιουργήσει «σταρτ απς», ποιος είναι παλιός, ποιος νέος και ποιος μεσόκοπος, και εξοργίζεσαι.

Σε άλλη χώρα ζούσαμε αυτά τα χρόνια; Άλλοι κατέστρεψαν την οικονομία, έκλεισαν τις τράπεζες, εξόντωσαν την αγορά με τα κάπιταλ κοντρόλς;

Δεν υπάρχουν πια γερμανοτσολιάδες και δοσίλογοι;

ΕΑΜ δεν θα κάνουμε να πάρουμε την πατρίδα μας από τους κατακτητές;

Παλιοί και νέοι αντιμνημονιακοί που έγιναν μνημονιακοί, σαν τη γάτα ρίχνουν λίγη άμμο, πάμε παρακάτω, ας τα ξεχάσουμε καλύτερα, κανέναν δεν συμφέρει να θυμόμαστε το παρελθόν.

Το παρελθόν δεν το θυμάσαι για να δικαιωθεί κάποιος. Αν δεν το αποτιμήσεις, όμως, δεν το ξεπερνάς, το επαναλαμβάνεις.

Γι’ αυτό μιλάνε όλοι με μισόλογα, με διπλή γλώσσα, πάλι «μάχες» θα δώσουν με την Ευρώπη. Ο Σύριζα ονειρεύεται να κάνει με τα μνημόνια ότι ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενοι. Συμφωνίες στα λόγια και μετά καθυστερήσεις και σαμποτάζ. Αυτό εννοεί ως ωρίμανση. Τα Ζάππεια και οι διπλές εκλογές του 2012 έφεραν το δεύτερο μνημόνιο. Το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, οι εκλογές του Ιανουαρίου και τα δημοψηφίσματα, έφεραν το κλείσιμο των τραπεζών και το τρίτο μνημόνιο.

Η επανάληψη της ίδιας πολιτικής μετά τις εκλογές όπως φαίνεται θα έχει αποτέλεσμα την οριστική χρεοκοπία.

Μια νέα φράση προστέθηκε πλέον στην ευρωπαϊκή γλώσσα: «Μη κάνεις τον έλληνα»

Ακόμα πληρώνουμε τα δικά μας λάθη που μας κρατούν καθηλωμένους.

«Θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν, τους τελειώσαμε».

Ποιους θα τελειώσουν; Αυτούς με τους οποίους υπέγραψαν μνημόνιο για να μη φύγουν με ελικόπτερο; Αυτούς με τους οποίους μαζί το ψήφισαν; Αυτούς που θα συγκυβερνήσουν αύριο ή θα στηρίζουν τα όσα υπέγραψαν;

Ένα χαμηλής ποιότητας, περασμένων προδιαγραφών πολιτικό προσωπικό κρατάει καθηλωμένη τη χώρα. Αντί να οδηγήσει την κοινωνία στην έξοδο προσπαθεί να την καθηλώσει στο λαϊκισμό του διχασμού, της κατασκευής εχθρών.  Για να μην αντιμετωπίσει την αλήθεια.