Το ΠΑΡΤΥ μας!!!!

Ξαφνικά η διαφορά μειώνεται, αυξάνεται , επανέρχεται, αλλάζει! Οι δημοσκοπήσεις αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Όπως βολεύει αυτόν που τις παρήγγειλε φυσικά!!

Οι αναποφάσιστοι μεταμορφώνονται  κατά πως μας βολεύει από 8 έως 18 %  και ανάλογα πάντα πως μας συμφέρει φυσικά!

Τα άλλα, τα μικρά τα κόμματα που μπαίνουν στη βουλή, ίσα που παλεύουν ανάμεσα στο 4  με 6% και άρα χαμένη ψήφος. Βέβαια υπάρχουν και οι δικοί μας, τα συνεταιράκια! Για αυτούς ούτε κουβέντα!! Μπορεί να τους χρειαστούμε στις 26/1. Ποτέ δεν ξέρεις!!

Τα άλλα, τα πολλά, ας μείνουν κάτω από το 3%, όπως μας βολεύει άλλωστε.

Να επηρεάσουμε όσους και όπως μπορούμε. Με όποιον τρόπο είναι εφικτός. Παπαγαλάκια, υποσχέσεις, απειλές, δημοσκοπήσεις… όλα τα μέσα πρόσφορα. Τα αγιάζει ο σκοπός άλλωστε!

Ένα τρομερό ρεύμα προς τους μπροστάρηδες εθνοσωτήρες και ανταγωνιστές προκύπτει!!

Ορδές πληβείων, προυχόντων  και τελάληδων αλαλάζουν  ωσαννά υπέρ τους.

Τα μιντια όλα με τους  σωτήρες τους και με το σύστημα που τα αναπαράγει και τα ταΐζει. Εκεί προσηλωμένο στους χρηματοδότες  και στους δανειστές των αφεντικών.

Το σύστημα που έχει κατασπαράξει την χώρα, μόνο και μόνο για το δικό του όφελος, δεν ρίχνει τις ασπίδες του.

Έχει αποκομίσει πολλά και δεν θέλει χάσει τα προνόμια και να καταλήξει να ζει σε ένα άλλο, πολιτισμένο κράτος, που δεν θα το διαφεντεύει κατά το δοκούν!

Να ψηφίσω τον Αλέξη ή τον Αντώνη?   Αν ήταν να επιλέξω μεταξύ αυτών ποιόν θα επέλεγα? Να πάω με την εξουσία ή με τα πιστεύω μου? Έχει σημασία και θα υπάρξει διαφορά ή το σύστημα θα είναι αυτό που και πάλι θα διαφεντεύει?

Μ αυτό που ξέρω ή μ αυτό που δεν ξέρω? Τους μικρούς ή τους μεγάλους? Πολλές είναι οι αμφιβολίες που έχει κάποιος και σίγουρα πολλές οι αμφιταλαντεύσεις!!

Οι επερχόμενοι, έδωσαν ήδη γη και ύδωρ στο δρόμο για την εξουσία. Το αναφωνούν οι τελάληδες σε κάθε ευκαιρία. Εκείνο που απομένει είναι να κρατηθούμε,  πάση θυσία, με νύχια και με δόντια, να μην πούμε κάτι που δεν πρέπει και τρομάξουμε τους  ψηφοφόρους .

Καλή είναι  η θεωρία στον δρόμο προς την εξουσία!  Φτάνει όμως αυτή για να κυβερνηθεί, σε έναν κόσμο αφιλόξενο, ένας λαός αδηφάγος?

Σοσιαλιστής είμαι και εγώ αλλά ουτοπιστής δεν είμαι. Δεν πιστεύω σε έναν κόσμο όμορφο αγγελικά πλασμένο. Άλλωστε ο πρώτος και τελευταίος  σοσιαλιστής, και κομμουνιστής συνάμα, στον κόσμο αυτό έζησε και μαρτύρησε πριν 2.000 χρόνια.

Πολιτικές ιδεολογίες είπατε?? Τι είναι αυτό? Τρώγεται? Εδώ οι ίδιοι οι υποψήφιοι βουλευτές δεν ξέρουν που ξημερώνουν! Ψηφίζεις αντιμνημονιακό και είναι Σοσιαλιστής, ο οποίος έχει κατέβει με τον ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενος από την συγκυβέρνηση με την Ν.Δ!! Τόσο ξεκάθαρα!!

 Επιλογές με πολιτικό πολιτισμό και επιλογές με ήθος, υπευθυνότητα και σοβαρότητα υπάρχουν πολλές.  Δεν είναι θέμα πολιτικής όμως. Είναι θέμα εφαρμογής μιας πολιτικής που θα μας οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα. Είναι θέμα ήθους, πολιτικού πολιτισμού, αρχών και οράματος!

Μήπως να πάω με τους πολλούς που κινούνται συγκυριακά και ευκαιριακά, είτε επειδή νομίζουν ότι θα πάρουν  πίσω αυτά, που τους πήραν οι άλλοι, είτε ότι θα ξαναζήσουν εποχές που, ευτυχώς, παρήλθαν ανεπιστρεπτί?

Κανένας ευτυχώς δεν μπορεί να το κάνει αυτό, ούτε άλλωστε θέλω και να γίνει.  

Στην απολίτικη Ελλάδα που ζούμε δυστυχώς τα κίνητρα είναι πολλά και πολυποίκιλα για το τι θα ψηφίσει ο καθένας μας. Δυστυχώς η πολιτική μας παιδεία είναι κοντά στο μηδέν ή και ακόμα παρακάτω. Δυστυχώς όταν ακούω τους περισσότερους από τους γνωστούς και φίλους να λένε τι θα ψηφίσουν και γιατί ,μόνο θλίψη και απογοήτευση νιώθω. Όχι για τις επιλογές! Αυτές είναι πάντα θεμιτές. Για τους λόγους που το κάνουν κυρίως! Και για την άγνοια στο τι επιζητούν από ποιόν και γιατί!

Δυστυχώς οι περισσότεροι εξ ημών δεν ψηφίζουμε για την Ελλάδα, αλλά για το μεγαλύτερο κόμμα που έχουμε. Το ΠΑΡΤΥ μας!!! 

Λευκή ψήφος

Ακούω πολλές φορές από φίλους και γνωστούς διάφορα όσον αφορά τη  λευκή ψήφο. Η αλήθεια πραγματικά απέχει παρασάγγας από αυτά που γράφονται!

Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, ο οποίος είναι ο 3434/2006, η Λευκή Ψήφος πλέον αθροίζεται και συν-προσμετράται με τα Άκυρα. Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη διατύπωση από αυτή όπως είναι στο φύλλο εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ 21/Α') της 7ης Φεβρουαρίου 2006, με το οποίο δημοσιεύτηκε!! Στο άρθρο 1 αναφέρεται ρητά ότι «τα λευκά ψηφοδέλτια ΔΕΝ προσμετρώνται στα έγκυρα». Ξεκάθαρα, σε τέτοιο βαθμό, που δεν επιτρέπει καμία αμφισβήτηση!

Προφανώς όμως αυτό δεν πτοεί τα κέντρα παραπλάνησης του εκλογικού σώματος, τα οποία διατείνονται ότι το 51% των Λευκών, ακυρώνει τις εκλογές!

Πουθενά, σε κανένα σημείο του νόμου 3434/06 δεν αναφέρεται το παραμικρό! Από κανένα άρθρο του Συντάγματος δεν προκύπτει κάτι ανάλογο!

Άσχετα με την προσωπική μου άποψη, αυτή είναι η πραγματικότητα!

Προσωπικά θεωρώ, ότι θα έπρεπε να υπήρχε μια πρόβλεψη για το λευκό και την σχέση του με τα έγκυρα ψηφοδέλτια. Θα ήταν δημοκρατικά σωστό οι πολίτες, να έχουν, με αυτόν τον τρόπο, το δικαίωμα να εκφράσουν ότι, σύμφωνα με την θέληση τους, κανένα κόμμα δεν έχει το δικαίωμα να σχηματίσει Κυβέρνηση, αν και εφόσον κανένα δεν αντιπροσωπεύει την θέλησή τους! Συμφωνώ ότι αν το 50%+1 ψήφος των ψηφοφόρων, ψήφιζε λευκό, τότε θα έπρεπε να είχαμε επανάληψη των εκλογών στη χώρα! Το βρίσκω δίκαιο!

Αυτή τη στιγμή όμως στη χώρα μας δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. με το ισχύον νομικό πλαίσιο που διέπει τις εκλογές το να αναπαράγει κάποιος μια ψευδή ή φανταστική τέτοια δήλωση, έχει  ένα και μοναδικό αποτέλεσμα!

Να αυξήσουν τα ποσοστά τους τα κόμματα που θα μπουν στην Βουλή! Περισσότερο το πρώτο κόμμα, λιγότερο το δεύτερο και ούτω καθεξής!

Πως γίνεται αυτό;

 

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα άκυρα και τα λευκά δεν προσμετρούνται στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Το σίγουρο είναι ότι πριμοδοτούν στο δρόμο για την αυτοδυναμία ,κυρίως, το κόμμα που θα συγκεντρώσει το μεγαλύτερο ποσοστό. Αυτό συμβαίνει αν και ένα άκυρο ψηφοδέλτιο, όπως και ένα λευκό, εκφράζουν διαμαρτυρία ή κάποιο λάθος του ψηφοφόρου, που δεν ακολούθησε πιστά όσα λέει ο νόμος για τα ψηφοδέλτια.

Όπως και να έχει, η ψήφος αυτού που έριξε λευκό ή άκυρο, είναι δηλαδή μία ψήφος που λογικά δεν θα πήγαινε ποτέ στα κόμματα εξουσίας. Αυτό λέει η λογική τουλάχιστον!

Όμως, επειδή δεν καταμετρείται, ουσιαστικά βοηθάει το πρώτο κόμμα να επιτύχει πιο εύκολα τα όρια της αυτοδυναμίας. Σε δεύτερο βαθμό, βοηθά τα υπόλοιπα κόμματα που θα πιάσουν τελικά το πλαφόν του 3%, να εμφανίσουν υψηλότερο ποσοστό, από αυτό που πραγματικά θα είχαν εάν -ιδανικά- ψήφιζαν όλοι οι εκλογείς. Με απλά λόγια, αν τα λευκά προσμετρούνταν στα ΕΓΚΥΡΑ ψηφοδέλτια, θα έριχναν τα ποσοστά των κομμάτων! Τώρα αυτός που ψηφίζει ΛΕΥΚΟ διαμαρτυρόμενος ενάντια στα κόμματα, στην ουσία ΤΑ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΟΥΣ !!!

Αυτό είναι η απόλυτη αλήθεια όσο παράδοξο κι αν ακούγεται!!!

Εκλογικό σύστημα και Εκλογές 25-1-2015

Η Ελλάδα έχει διαιρεθεί σε 57 εκλογικές περιφέρειες  (51 νομοί-εκτός του Αγίου Όρους-, 4 επί πλέον στην Αττική, 1 επί πλέον στη Θεσσαλονίκη και 1 η ενιαία «περιφέρεια» με τους 12 βουλευτές της επικράτειας). Ο συνολικός αριθμός των εδρών, όπως είναι γνωστό, είναι 300.

Ο αριθμός των εδρών σε κάθε περιφέρεια, καθορίζεται από τον αριθμό των κατοίκων της, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Οι διεδρικές περιφέρειες,  είναι (7) : Θεσπρωτίας-Καστοριάς-Λασιθίου-Πρέβεζας-Ρεθύμνης-Φλώρινας-Χίου. Οι υποψήφιοι σε αυτές μπορεί να είναι μέχρι 4 για κάθε κόμμα και το εκλογικό μέτρο που ισχύει είναι 50%, ενώ πάντα υπολογίζονται μόνον τα έγκυρα ψηφοδέλτια, χωρίς τα λευκά και τα άκυρα.

Από τις 300 αρχικές έδρες αφαιρούνται οι 50, οι οποίες πηγαίνουν σαν μπόνους στο πρώτο κόμμα (ανεξαρτήτως ποσοστού) και οι υπόλοιπες 250 έδρες μοιράζονται, με απλή αναλογική, στα κόμματα που υπερβαίνουν το όριο του 3%, στο σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων, όλων των κομμάτων (δηλαδή και αυτών, που δεν υπερβαίνουν το όριο).

Δεν υπάρχει κόμμα (ή συνδυασμός), που συμμετέχει στη βουλή, μετά τις εκλογές του 1993, οπότε και θεσπίστηκε το όριο του 3%, το οποίο να λάβει λιγότερες από 8 έδρες: ήτοι {250έδρες χ 3%=7,5 και άρα 8 έδρες].

Η κατανομή των 250 εδρών γίνεται ως εξής:

Στην αρχή, υπολογίζουμε πόσες έδρες «δικαιούται», συνολικά, κάθε κόμμα, σε όλη την επικράτεια. Το εκλογικό μέτρο για μία έδρα, είναι το ακέραιο πηλίκο του συνολικού αριθμού των έγκυρων ψήφων, όλων των κομμάτων που υπερβαίνουν το 3%, δια του 250 που είναι ο αριθμός των εδρών που κατανέμονται. Οι τυχόν αδιάθετες έδρες διανέμονται στα κόμματα με τα μεγαλύτερα δεκαδικά υπόλοιπα. Με άλλα λόγια, αν μετείχαν όλα τα υποψήφια κόμματα στη διαδικασία της κατανομής των εδρών (δηλαδή να περάσουν όλα το όριο του 3%,) πράγμα απίθανο, τότε το εκλογικό μέτρο για μία έδρα, θα ήταν 100/250=0,4% (ήτοι περίπου 25.000 ψήφοι).

Η αυτοδυναμία, σε αυτήν την περίπτωση, του πρώτου κόμματος θα επιτυχαίνονταν με 101χ0,4%=40,4%, (όπου 101 είναι αυτές που του υπολείπονται για τις 151 της αυτοδυναμίας, αφού έχει πάρει ήδη 50 σαν πρώτο κόμμα). Άρα το 40,4% είναι και το ποσοστό, πάνω από το οποίο, σε κάθε περίπτωση, έχουμε κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πρώτου κόμματος.

Επειδή, όμως, λαμβάνονται υπόψη τα μόνον έγκυρα ψηφοδέλτια των κομμάτων που υπερβαίνουν το όριο του 3%, και δεν υπολογίζονται καθόλου αυτών που μένουν εκτός βουλής, αυτό σημαίνει ότι το εκλογικό μέτρο μειώνεται (κι έχουμε μεγαλύτερη αναλογικότητα όσον αφορά την κατανομή των 250 εδρών). Ειδικότερα, για κάθε ποσοστό 1% των κομμάτων, που δεν συμμετέχουν στην νέα βουλή μην έχοντας πιάσει το όριο του 3%, το αρχικό όριο της αυτοδυναμίας του 40,4%, μειώνεται κατά 1% αυτού, δηλαδή κατά 101/250=0,404%.

Για παράδειγμα:

α). Αν τα κόμματα που μένουν εκτός βουλής έχουν (στα έγκυρα ψηφοδέλτια τους πάντα) συνολικό άθροισμα ποσοστών 5%:

Τότε το εκλογικό μέτρο για μία έδρα είναι 95/250=0,38% και η «αυτοδυναμία» επιτυγχάνεται με 101χ0,38=38,38%.

β). Αν αυτό γίνει 10%:

Τότε το μέτρο είναι 90/250=0,36% και η «αυτοδυναμία» επιτυγχάνεται με 101χ0,36=36,36%.

γ). Αν αυτό γίνει 15%:

Τότε το μέτρο είναι 85/250=0,34 και το κόμμα με 3% εκλέγει 9 έδρες («απόλυτη» αναλογία) και η «αυτοδυναμία» επιτυγχάνεται με 101χ0,34=34,34%.

δ). Αν αυτό γίνει 20%:

Τότε το μέτρο είναι 80/250=0,32% και η «αυτοδυναμία» επιτυγχάνεται με 101χ0,32=32,32%, κ.ο.κ.

Τα ποσοστά, βέβαια, όσων συνδυασμών δε λαμβάνουν έδρα, τα «καρπώνεται» όλα το πρώτο κόμμα.

Για την ιστορία:

Στις εκλογές του 1993, το ποσοστό των κομμάτων που έμειναν εκτός βουλής ήταν 4,4%. (εισήλθαν στη βουλή 4 κόμματα).

Στις εκλογές του 1996, το ποσοστό ήταν 5,2%. (εισήλθαν 5 κόμματα).

Στις εκλογές του 2000, το ποσοστό ήταν 4,7. (εισήλθαν 4 κόμματα).

Στις εκλογές του 2004, το ποσοστό ήταν 4,9%. (εισήλθαν 4 κόμματα).

Στις εκλογές του 2007, ήταν μόνον 3,1. (εισήλθαν 5 κόμματα).

Στις εκλογές του 2009, ήταν 10,5%. (εισήλθαν 5 κόμματα).

Στις εκλογές του Μαΐου του 2012, ήταν 19,1% (εισήλθαν 7 κόμματα)

και ένα μήνα μετά,

Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, ήταν 6%. (και εισήλθαν 7 κόμματα).

Δηλαδή, στις εκλογές του Μαΐου του 2012, η αυτοδυναμία επιτυχαίνονταν με ποσοστό: (100-19,1)χ101/250=32,74%!!!, μόνον..

Πώς κατανέμονται οι έδρες που αναλογούν σε κάθε κόμμα, ανά εκλογική περιφέρεια:

Κάθε περιφέρεια έχει το «δικό» της εκλογικό μέτρο και λαμβάνονται υπόψη, όπως είπαμε, μόνον τα έγκυρα ψηφοδέλτια, όλων των κομμάτων (και των αποτυχόντων να μπουν στη βουλή με <3%).

Στις μονοεδρικές περιφέρειες, που θεωρούνται αυτοτελείς, το σύστημα είναι πλειοψηφικό και όποιο κόμμα πλειοψηφήσει, κατοχυρώνει τη μοναδική έδρα, που δεν διεκδικείται από κανένα άλλο κόμμα, στη συνέχεια.

Για τις υπόλοιπες περιφέρειες, στην πρώτη αναλογική διανομή, για όσα κόμματα υπερβαίνουν το εκλογικό μέτρο κάθε περιφέρειας (που είναι, σχετικά, μεγάλο), καταλαμβάνονται από αυτά οι ανάλογες έδρες, που είναι «εξασφαλισμένες» και δεν «μεταβιβάζονται», με κανένα τρόπο, σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, στη συνέχεια..

Δηλαδή, ένα κόμμα εξασφαλίζει σίγουρα μια ή περισσότερες έδρες σε μία περιφέρεια, αν υπερβεί το εκλογικό μέτρο της περιφέρειας αυτής.

Άρα παραμένουν αδιάθετες (υπόλοιπες) έδρες από την πρώτη αναλογική κατανομή, γιατί είναι αδύνατο  από την πρώτη κατανομή να συμπληρωθεί  ο συνολικός αριθμός των εδρών που δικαιούται κάθε κόμμα, πανελλαδικά, αφού έχει υπόλοιπα ψήφων σε κάθε περιφέρεια, λόγω μη υπέρβασης του εκλογικού μέτρου.

Εξαιτίας αυτού λοιπόν βλέπουμε να συμβαίνουν τραγελαφικά φαινόμενα..

Η συμπλήρωση των εδρών ξεκινάει από το «τελευταίο» κόμμα που εισέρχεται στη βουλή και συνεχίζεται «ανοδικά».

Το τελευταίο κόμμα, λοιπόν, αρχίζει να συμπληρώνει τις έδρες, που του λείπουν από την πρώτη αναλογική κατανομή (σύμφωνα με το εκλογικό μέτρο), στις περιφέρειες που έχει τα μεγαλύτερα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα ψήφων, όχι σε σχέση με τα άλλα κόμματα, αλλά σε σχέση με τα δικά του, σε κάθε εκλογική περιφέρεια, αρχίζοντας από την εκλογική περιφέρεια που έχει το μεγαλύτερο υπόλοιπό του και ούτω καθεξής.

Όταν το «τελευταίο» κόμμα (δηλαδή, με το μικρότερο πανελλαδικό ποσοστό) συμπληρώσει το συνολικό αριθμό των εδρών που δικαιούται πανελλαδικά, από την κατανομή των εδρών, συνεχίζεται η ίδια διαδικασία με το προτελευταίο κόμμα κ.ο.κ.

Έτσι, το πρώτο κόμμα καταλήγει να πάρει όλα τα «περισσεύματα» όπου αυτά προκύψουν.

Το παραπάνω είναι προφανώς άδικο και δεν ανταποκρίνεται στη λαϊκή βούληση της κάθε εκλογικής περιφέρειας.

Ειδικά, όμως, για τις διεδρικές και τριεδρικές περιφέρειες, όπου το μέτρο (της πρώτης αναλογικής διανομής) είναι σχετικά υψηλό, 50%! και 33,3%, αντίστοιχα, εξομαλύνεται κάπως η κατάσταση και τις αδιάθετες έδρες της πρώτης αναλογικής φάσης, τις καταλαμβάνουν τα κόμματα που έχουν, κατά σειρά, τα μεγαλύτερα αδιάθετα υπόλοιπα στις παραπάνω περιφέρειες, θεωρούμενες κι αυτές ως αυτοτελείς, γιατί, διαφορετικά, το πρώτο κόμμα και πανελλαδικά και στην περιφέρεια, μπορεί να μην καταλάμβανε καμία έδρα, παρόλο που στην περιφέρεια αυτή τα ποσοστά του είναι μεγαλύτερα όλων των άλλων κομμάτων μαζί!

Η παραπάνω «τακτοποίηση» θα έπρεπε να ισχύει και για τις υπόλοιπες περιφέρειες, τουλάχιστον με κάποια τροπολογία, αφού διαπιστώθηκαν τέτοια φαινόμενα.

Ας δούμε μερικές «παρεκτροπές», που προκύπτουν από διάφορες «καραμπόλες» οι οποίες έγιναν στο παρελθόν σε τετραεδρικές περιφέρειες.

ΕΒΡΟΥ: Ιούνιος 2012. ΑΝΕΛ 8,1% με 1 έδρα και ΣΥΡΙΖΑ 14,9% καμία έδρα!

ΗΜΑΘΙΑΣ: Μάιος 2012. ΚΚΕ 9% με 1 έδρα, Ν.Δ. 21,4% καμία έδρα!

Ένα μήνα μετά: Ιούνιος 2012. Ν.Δ. 30,1% με 3 έδρες, ΑΝΕΛ 8,8% με 1 έδρα, ΣΥΡΙΖΑ 21% καμία έδρα, ΠΑΣΟΚ 14,9% καμία έδρα.

ΚΑΒΑΛΑΣ: Μάιος 2012. Ν.Δ. 24,1% (δεν «έπιασε» ούτε καν το μέτρο) με 3 έδρες!, ΣΥΡΙΖΑ 14,3% με 1 έδρα, ΠΑΣΟΚ 16,5% καμία έδρα.

Ιούνιος 2012 (ένα μήνα μετά): Ν.Δ. 34,6%, έλαβε και τις 4 έδρες!

ΣΥΡΙΖΑ 21,2% καμία έδρα και ΠΑΣΟΚ με 14,9% καμία έδρα.

ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ: Μάιος 2012. Χ.Α. 12% με 1 έδρα, ΣΥΡΙΖΑ 14,7% με 1 έδρα, ΠΑΣΟΚ 15,4% καμία έδρα!

Ιούνιος 2012. Ν.Δ. 31% με 3 έδρες, Χ.Α. 10% με 1 έδρα, ΣΥΡΙΖΑ 24,7% καμία έδρα και ΠΑΣΟΚ 14%, καμία έδρα!

ΠΕΛΛΑΣ: Μάιος 2012. ΑΝΕΛ 9,8% με 1 έδρα, ΣΥΡΙΖΑ 10% καμία έδρα!.

Ιούνιος 2012. Ν.Δ. 35,8% με 3 έδρες, ΠΑΣΟΚ 17,2% με 1 έδρα, ΣΥΡΙΖΑ 18,4% καμία έδρα!

ΠΙΕΡΙΑΣ: Μάιος 2012. Ν.Δ. 27,2% με 3 έδρες, ΑΝΕΛ 12,4% με 1 έδρα, ΠΑΣΟΚ 16% καμία έδρα!

Ιούνιος 2012. Ν.Δ. 35,8% 4 έδρες (όλες!). ΣΥΡΙΖΑ 18,6%, ΠΑΣΟΚ 15% καμία!

ΧΑΝΙΩΝ: Μάιος 2012. ΣΥΡΙΖΑ 17,2% με 1 έδρα, Ν.Δ. 8,4% (πολύ κάτω του μέτρου) με 3 έδρες!!! ΠΑΣΟΚ 13,9% και ΑΝΕΛ 9,9% καμία έδρα!

Ιούνιος 2012.ΣΥΡΙΖΑ 33,8% με 1 έδρα, Ν.Δ. 20,4% (κάτω του μέτρου) με 3 έδρες!

Οι εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015, επειδή μεσολάβησε διάστημα μεγαλύτερο των 18 μηνών από τις τελευταίες εκλογές θα γίνουν με σταυροδοσία και όχι με λίστα, όπως συνέβη την τελευταία φορά, που οι σημερινοί βουλευτές εξελέγησαν όλοι χωρίς σταυρό προτίμησης!

Στις περιφέρειες που έχουν από 1 έως 3 έδρες θέτουμε μέχρι 1 σταυρό προτίμησης.

Από 4 έως 7 έδρες, μέχρι 2 σταυρούς, από 8 έως 12 έδρες, μέχρι 3 σταυρούς και για περισσότερες έδρες, μέχρι 4 σταυρούς προτίμησης.

Λόγια απλά!!!

Δεν θα μιλήσω για κόμματα. Δεν ανήκω πλέον σε κανένα κόμμα, έστω κι αν για λίγο διήλθα από κάποιο. Με ενοχλεί η στάμπα. Είμαι και θα είμαι ανθρωπιστής και σοσιαλιστής! Είμαι και θα είμαι με οποιονδήποτε έχει να πει κάτι νέο και θα εργαστεί με υπευθυνότητα και επιστημονική τεκμηρίωση για να το υλοποιήσει. Και θεωρώ ότι έτσι θα πρέπει να κινηθούμε όλοι. Βλέπω όμως και κρίνω.

Είμαι απογοητευμένος με την ελληνική πολιτική σκηνή, παρότι... ποιος μπορεί να πάψει να ελπίζει για το καλύτερο; «Δεν είναι ανάγκη να ελπίζει κανένας για να επιχειρεί το δέον, ούτε να στέφεται η προσπάθειά του από άμεση επιτυχία για να εμμένει σε αυτήν». (Διγενής Ακρίτας). Δεν μου αρέσει η στασιμότητα. Θέλω να εντοπίζω, να αναιρώ και να διορθώνω τα λάθη μου. Αναζητώ νέες ιδέες και πηγαίνω εκεί που θα τις βρω. Αυτό δίνει νόημα στην ύπαρξή μου. Αυτό δίνει ζωή.

          Έχω πάψει προ πολλού να παρακολουθώ ειδήσεις και νέα στην τηλεόραση. Κουράστηκα να με βλέπουν σαν λωτοφάγο!! Έχω κρίση και κρίνω. Ξέρω τι οδήγησε την χώρα μας εδώ που είμαστε σήμερα και δεν εθελοτυφλώ ούτε περιμένω θαύματα από κανέναν. Έχω και πολιτικό πολιτισμό και πολιτική ιδεολογία, αλλά δεν εμμένω ούτε επιμένω σ αυτά, γνωρίζοντας ότι καμιά πολιτική, όσο κι αν θελήσει όσο κι αν προσπαθήσει, δεν θα αλλάξει τόσο σύντομα και τόσο άμεσα, όσο απαιτείται,  τον Έλληνα και μαζί του και την Ελλάδα. Τα λάθη που έγιναν είναι πολλά και οι φταίχτες ακόμη περισσότεροι.

Βλέπω την Δεξιά σήμερα να βρίσκεται σε μία κατάσταση αφασίας, αφού από πλευράς δημιουργικότητας και οράματος βρίσκεται σε αρνητικές τιμές, ούτε καν μηδενικές. Το Κέντρο είναι ανύπαρκτο, απλά δεν υπάρχει, και η Αριστερά, παρότι δυνητικά θα μπορούσε να είναι δύναμη ζωτικότητας και ανατροπής, έχει καταλήξει να ως ένας  από τους πιο εκφυλισμένους όρους. Διακρίνω στην ελληνική Αριστερά τους ίδιους συνδικαλιστές που στην εποχή της παντοδυναμίας του, κακώς εννοούμενου, σοσιαλισμού έπαιξαν σημαντικό και πρωτεύοντα ρόλο για να βρεθεί η χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα.  

Στην Ελλάδα μας υπάρχουν πάρα πολλοί οι οποίοι πράγματι αγωνιούν για την πορεία του τόπου και κοπιάζουν αναζητώντας ένα δρόμο που θα μπορούσε να μας βγάλει από το αδιέξοδο της τελευταίας πενταετίας. Στις τελευταίες εκλογές που έγιναν, το διακύβευμα ήταν η παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ευρωπαϊκή οικογένεια. Κακά τα ψέματα. Δεν φταίει το ευρώ και οι Ευρωπαίοι για εδώ που φτάσαμε! Οι ίδιοι φταίμε!

Αν θέλουμε να παραμείνουμε ένα τριτοκοσμικό, πελατειακό κράτος, τότε ναι, αυτό είναι ένα επιχείρημα, που δύσκολα μπορώ να αντικρούσω. Τότε απλά μας αρκούν οι πολιτικοί που έχουμε ήδη στην εξουσία και οι οποίοι το καταφέρνουν άριστα. Το να παραμείνει η χώρα ως έχει είναι μια σεβαστή άποψη, η οποία ίσως κατά βάθος να έχει τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Μόνο που φοβάμαι, πως οι περισσότεροι θα ήθελαν πολύ να αλλάξει, αλλά μόνο για τους άλλους. Τα παράθυρα για χαριστικές διευθετήσεις να ήταν ανοιχτά μόνο για τις δικές μας υποθέσεις, η ανοχή μόνο για τις μικροπαρανομίες μας, για τη φοροδιαφυγή μας, για το βόλεμα μόνο των δικών μας παιδιών. Για τους άλλους αυστηροί νόμοι, αξιοκρατία, Γερμανική πειθαρχία. Αν βρισκόταν κ’ ένα κόμμα που, ενώ για όλους τους άλλους θα ήταν Δευτέρα, για μας να εξασφάλιζε μονίμως Κυριακή, θα το ψηφίζαμε με δέκα χέρια!

Οι ηγέτες, όπως τους ξέραμε τουλάχιστον μέχρι τώρα, μάλλον μας έχουν τελειώσει. Αντικαταστάθηκαν ήδη από τεχνοκράτες, οι οποίοι φάνηκαν πολύ λίγοι στη διαχείριση της πολιτικής. Πλέον οι νέες γενιές πολιτών έχουν και γνώσεις και μόρφωση, που ξεπερνά κατά πολύ τον μέσο όρο της πλειοψηφίας των παλιών πολιτικών και σύγχρονων τεχνοκρατών. Δεν ψάχνουν για μεσσίες. Οι νέοι χρειάζονται πολιτικούς με εντιμότητα και πραγματική θέληση να δώσουν ρόλους στους πολίτες.

Πολιτικούς, που να υπηρετούν αξίες και να κινούνται ανάμεσά μας σαν κοινοί θνητοί και όχι σαν περιούσιοι ολιγάρχες!

Πολιτικούς που να έχουν τα ίδια πιστεύω και τις ίδιες με εμάς ανησυχίες!

Πολιτικούς που να έχουν όραμα, γιατί θέλουμε μια Ελλάδα άξια της Ευρώπης, μέσα σε μια Ευρώπη Ελληνική στο πνεύμα, στις ιδέες και στον πολιτισμό!

Πολιτικούς που πάνω από όλα να βάζουν την Ελλάδα γιατί, εγώ τουλάχιστον, κουράστηκα να είμαι Ρωμιός και θέλω να γίνω Έλληνας.