ΔΥΣΤΥΧΩΣ

ΔΥΣΤΥΧΩΣ

έχω διαφορετική αντίληψη για τον τρόπο που θα πρέπει να λειτουργεί μια δημοτική αρχή. Ίσως να φταίει η προϋπηρεσία μου στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες έχουν διαφορετική οργάνωση και λειτουργία από κάτι τέτοιου τύπου «υπηρεσίες» όπως οι δήμοι που, υπό την «διοίκηση» πολιτικών,  ακόμη δεν κατάφεραν να οργανώσουν και να τυποποιήσουν ούτε τις πιο απλές και τυπικές διαδικασίες. Αυτά πάντως που είδα και συνάντησα στη σύντομη εμπειρία μου ξεπερνούν την κάθε φαντασία.

Προσωπικά «πολιτικός» δεν υπήρξα, ούτε και πρόκειται πιθανόν να γίνω, αν και πάντα ήμουν πολιτικό ον στη σκέψη και στη συνείδηση. Διοίκηση όμως άσκησα και ήξερα και ξέρω πώς να την ασκήσω εν αντιθέσει με τους «πολιτικούς». Να υπηρετήσω και να υπηρετώ το κοινωνικό σύνολο προσπάθησα και προσπαθώ, αν αυτό βέβαια κρίνεται χρήσιμο από τους συμπολίτες. Αν όχι υπάρχουν και άλλοι τρόποι, πλην της εκλογής, για να το κάνει κάποιος ο οποίος πραγματικά το επιθυμεί.

Από το να είναι η πρώτη σκέψη μου το να βρω «πολιτικές» δικαιολογίες, για να δικαιολογήσω κάτι που δεν έκανα ή που δεν μπόρεσα να κάνω, όπως έκαναν και κάνουν οι συνήθεις «πολιτικοί» ανά την Ελλάδα, θεώρησα πιο σωστό και προσπάθησα πάντα να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους κάποια προσπάθεια που έκανα απέτυχε. Αρκεί να μπορούσα, εν αντιθέσει με τους «πολιτικούς»,  να πω ότι η προσπάθεια αυτή έγινε. Και πραγματικά γινόταν! Εξάλλου, όπως είναι ευρέως γνωστό, και όπως αποδεικνύεται και στην πράξη, λάθη δεν κάνει μόνο όποιος δεν κάνει τίποτα.

Τολμώ να πω ότι σε καμιά περίπτωση δεν έδειξα αδιαφορία και όσες ικανότητες και γνώσεις είχα τις διέθεσα για να πετύχει το έργο μου. Προσπάθησα να κάνω ότι μπορούσα, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων και των περιστάσεων, και θεωρώ ότι σε κάποια από αυτά υπήρξα χρήσιμος, σε ότι αφορά τους δημότες και τα συμφέροντα του δήμου γενικότερα. Ας κριθώ για αυτά. Έκανα και λάθη, όπως προείπα. Και φυσικά θα κριθώ και για αυτά. Ακόμη και για κάποια που έκαναν ή ακόμη και δημιούργησαν, χωρίς καν να υπάρχουν, οι «πολιτικοί», για να κρύψουν οι ίδιοι τις δικές τους αδυναμίες. Προτίμησα να μην αντιδράσω και απέφυγα τις οξείες αντιπαραθέσεις. Πιστεύω πάντα στη συλλογική προσπάθεια και στο ότι δεν έχουν νόημα οι προσωπικές κόντρες. Μπορεί να είμαι ουτοπιστής αλλά κάποιος πρέπει και να ονειρεύεται. Τουλάχιστον αυτά που άκουσα και εισέπραξα από τον κόσμο, από τους πολίτες, με κάλυψαν και με το παραπάνω, οπότε μπορώ να νιώθω δικαιωμένος.

Θεώρησα και θεωρώ σωστό ότι ο δήμος και κάθε δήμος θα πρέπει να εκπροσωπείται επαρκώς και για αυτό το λόγο, χωρίς να λογαριάσω προσωπικό κόστος και χρόνο, συνέβαλα στην εκπροσώπηση συμμετέχοντας σε πλείστες υποχρεώσεις, συνέδρια, ομιλίες, γιορτές, επιτροπές και εκδηλώσεις. Πολύ περισσότερες φορές από ότι συνηθίζουν οι «πολιτικοί». Θέλω να πιστεύω ότι η συμμετοχή συνεισφέρει σε γνώσεις και λύσεις και σε βγάζει από την απομόνωση και από το καβούκι στο οποίο βρίσκεσαι. Έρχεσαι κοντά στους ανθρώπους που σε εξέλεξαν, όπου άλλωστε είναι και η θέση σου.          

Οι υπηρεσίες των δήμων, όπως γενικότερα προκύπτει, δεν είχαν, και ακόμη δεν έχουν, ορθό τρόπο λειτουργίας με αποτέλεσμα να διαχειρίζονται απλώς καταστάσεις όπως αυτές προκύπτουν, χωρίς οργάνωση, σχεδιασμό και πρόβλεψη. Βέβαια από την κατάσταση στην οποία είδα αυτές που εγώ γνώρισα, και αποκλείεται να υπήρχε όμοιό τους σε σχέση με το πώς λειτουργούσαν, υπάρχει βελτίωση και είναι πολύ καλύτερα.

Βασικές υποχρεώσεις κάθε δήμου θα πρέπει να είναι η ορθή διαχείριση και έλεγχος των πόρων που προέρχονται από τα δημοτικά τέλη, την ύδρευση και την αξιοποίηση της περιουσίας του. Το ότι μειώθηκαν τα χρήματα για έργα και γενικότερα οι χρηματοδοτήσεις της κεντρικής κυβέρνησης, είναι μια αστεία δικαιολογία η οποία προβάλλεται γενικότερα από τους «πολιτικούς» χωρίς δυστυχώς να στέκει. Δήμοι οι οποίοι είναι αποκλειστικά και μόνον επαίτες δεν έχουν καμιά τύχη στο μέλλον. Οι δικαιολογίες του τύπου «λεφτά δεν υπάρχουν» που οι «πολιτικοί» προβάλουν δεν είναι ούτε πειστικές ούτε αληθεύουν, Είδαμε άλλωστε που πήγαιναν τα λεφτά τις εποχές που «υπήρχαν» έστω και σαν δανεικά. Χρέη και ελλείμματα δημιούργησαν κυρίως, λόγω και της κακοδιαχείρισης.

Μπορεί να στεναχώρησα κάποιους και κάποιοι να στεναχώρησαν εμένα κατά την διάρκεια που άσκησα καθήκοντά ως αιρετός. Ουδέποτε λειτούργησα από ιδιοτέλεια και σε όσες περιπτώσεις θέλησα να εξυπηρετήσω πολίτες το έκανα για το συμφέρον τους και για το συμφέρον του δήμου γενικότερα. Ο δήμος για να υπηρετεί τους πολίτες υπάρχει και όχι για να έρχεται σε αντίθεση και αντιπαράθεση μαζί τους. Κάποια σχόλια που άκουσα για προσωπικές πολιτικές και τα οποία προφανώς είναι κακεντρεχή και όπως προκύπτει δεν αληθεύουν, αλλά και όσα πιθανώς εν αγνοία μου ειπώθηκαν ή κάποιοι εν αγνοία μου θέλησαν να μου φορτώσουν, τα επιστρέφω στους λαλίσαντες οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο προσπάθησαν να καλύψουν την δική τους αδυναμία και τα δικά τους «πολιτικά» παιχνίδια. Δεν προσπάθησα καν να απαντήσω με τον ίδιο τρόπο. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να απαντάω κρυφά, με κουτσομπολιά και δεν θέλησα ποτέ να το κάνω. Αν απαντήσω θα το κάνω με πράξεις, γεγονότα και στοιχεία, πάντα ενυπόγραφα. Εξάλλου οι «πολιτικοί» που λειτούργησαν και λειτουργούν με τον τρόπο αυτό καταδικάζονται από τον λαό και δεν χρειάζονται βοήθεια.

Γνωρίζω καλά ότι αν είχα εκτεθεί και πάλι ως υποψήφιος στον δήμο όπου εκλέχτηκα την πρώτη φορά θα είχα πολύ περισσότερες πιθανότητες να εκλεγώ εκ νέου. Αυτό το εισέπραξα και το εισπράττω καθημερινά από τους φίλους και τους δημότες που συναντώ και συναναστρέφομαι. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο για μένα. Το ζητούμενο είναι αυτό που κάνω να το κάνω με θέληση, διάθεση, υπομονή και ευχαρίστηση για το κοινό καλό. Όταν κρίνω ότι αυτό δεν είναι εφικτό ξέρω να αποχωρώ. Δεν ζήλωσα τη δόξα και οφείλω να ενημερώσω αυτούς που λειτουργούν πάντοτε ανάλογα με τις ορέξεις τους και τα συμφέροντά τους ότι εκβιασμούς από εργολάβους και εκδότες  δεν δέχομαι.

Στους δημότες του δήμου, και κάθε δήμου, εύχομαι να επιλέξουν με τα πιο ορθά κριτήρια τους πιο σωστούς και ικανούς ανθρώπους για να εκλεγούν και να τους εκπροσωπήσουν. Να απαιτήσουν όμως στην συνέχεια από αυτούς να εργαστούν για το κοινό καλό, χωρίς να αρκεστούν στις δάφνες της νίκης και της εξουσίας. Ας μην ακουστούν εκφράσεις που προσβάλλουν και ας αποφύγουμε εκτροπές και καταστάσεις οι οποίες δεν αρμόζουν στην κοινωνία μας. Ας εκλεγούν οι καλύτεροι και ας φροντίσουν για το καλό αυτού του τόπου.       

Θέλω να πιστεύω ότι το όνειρο και η ελπίδα δεν έσβησαν ακόμα. 

ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Το ποδήλατο ως ένα οικονομικό, καθαρό και υγιεινό μέσο μεταφοράς, αποτελεί μία πολύ καλή και οικονομική λύση, στα δύο σημαντικότερα προβλήματα των σύγχρονων πόλεων: το κυκλοφοριακό και το πρόβλημα της ρύπανσης, χωρίς να ξεχνάμε ότι ταυτόχρονα, γυμνάζει τον οργανισμό και βοηθά αποτελεσματικά στην καταπολέμηση του άγχους. Επιπλέον αποφεύγουμε με τον τρόπο αυτό το μποτιλιάρισμα, την ηχορρύπανση και τα καυσαέρια εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα  οικονομικές μετακινήσεις, άθληση, ευεξία και κοινωνικοποίηση.

Η πόλη μας, όπως πολλές σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις, προσφέρεται για την δημιουργία πράσινων διαδρομών τις οποίες μπορούν να χαρούν όλοι, πεζοί και ποδηλάτες. Τα περιαστικά οικοδομικά συγκροτήματα (Ν. Σελέυκεια, Μαυρούδι, Γραικοχώρι, Λαδοχώρι) απέχουν ελάχιστα από το κέντρο της και μπορούν να αποτελέσουν μέρος του δικτύου ποδηλατοδρόμων, το οποίο θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα του κυκλοφοριακού και του περιβάλλοντος και θα κάνει την ποιότητα της ζωής μας σαφώς καλύτερη. 

Θεωρώ ότι το ποδήλατο δεν ταιριάζει μόνο στον χαρακτήρα της οποιαδήποτε πόλης, αλλά ότι ταιριάζει και στον χαρακτήρα του καθένα από εμάς. Οι λόγοι για τον οποίον ο καθένας από εμάς αγαπάει το ποδήλατο ποικίλουν. Το ποδήλατο είναι οικολογικό και φιλικό για το περιβάλλον μέσο μετακίνησης, καθώς και δεν μολύνει το περιβάλλον ηχητικά ή με καυσαέρια. και μειώνει την κατανάλωση ενέργειας. Το ποδήλατο είναι οικονομικό, γιατί είναι πολύ πιο φθηνό σε σχέση με όλα τα άλλα μεταφορικά μέσα και απαιτεί ελάχιστα έξοδα για την συντήρηση χωρίς φόρους και τέλη κυκλοφορίας και καθόλου έξοδα για την κίνησή του. Είναι το πιο ευέλικτο μέσο μεταφοράς αφού δεν σταματά στο μποτιλιάρισμα, παρκάρει παντού και μπορεί να μεταφερθεί πολύ εύκολα πάνω από εμπόδια, σκάλες, πεζοδρόμια και πεζόδρομους.

Το ποδήλατο είναι άθληση και υγεία γιατί η ποδηλασία είναι θεραπευτική για το μυαλό, το πνεύμα και το σώμα, μειώνει το στρες και βελτιώνει την υγεία και, μαζί με το κολύμπι και το τρέξιμο, θεωρούνται τα πιο αερόβια αθλήματα. Με το ποδήλατο γυμνάζεται κυρίως το καρδιοαναπνευστικό σύστημα, καθώς και οι μυς των ποδιών Για όσους στην σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία αντιμετωπίζουν προβλήματα που προέρχονται από την κακή διατροφή και τα επιπλέον κιλά αποτελεί την καλύτερη λύση.

Περισσότερα ποδήλατα θα σημάνει αυτόματα λιγότερα αυτοκίνητα, λιγότερος εκνευρισμός από την κυκλοφορία, λιγότεροι ρύποι στον αέρα που αναπνέουμε, περισσότερος ελεύθερος χώρος για όλους, ελεύθερα πεζοδρόμια, καλύτερη ποιότητα ζωής , για να χαιρόμαστε την πόλη μας περισσότερο..

Το ποδήλατο είναι απόλαυση, γιατί είναι μια δραστηριότητα ζωής, ένα μέσο για να γνωρίσεις κόσμο. 

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Εξ όσων προκύπτουν ο δήμος Φιλιατών θα πορευτεί με 2 κύριες επιλογές, συνοδευόμενες από την πάντα αμιγώς κομματική επιλογή της Λαϊκής Συσπείρωσης. Ο μεγάλος αδερφός της κυβερνητικής συμμαχίας, η νυν αντιπολίτευση του δήμου δηλαδή, φαίνεται ότι τελικά μάζεψε τα πρόβατα που έφυγαν από το μαντρί και θα συμμετάσχει με έναν συνδυασμό. Το κόμμα εν αναμονή εξουσίας δυσκολεύτηκε και δεν έκανε τελικά δικό του συνδυασμό. Το πρώην κόμμα εξουσίας έχει κάνει τις δικές του επιλογές, συνοδευόμενες όμως πάντα από μια διεύρυνση η οποία περιλαμβάνει και στελέχη από άλλους χώρους.

Όλα τα παραπάνω δεν θα ήταν απαραίτητα η χειρότερη εξέλιξη αν υπήρχε από όλους και η ανάλογη ανανέωση των συνδυασμών, αλλά και αν υπήρχε και η δυνατότητα επιλογής των στελεχών των παρατάξεων με γνώμονα την θέληση και την διάθεση, αλλά και την ικανότητα και τις γνώσεις να προσφέρουν. Πράγματι διαπιστώνεται μια λειψανδρία και έλλειψη βούλησης συμμετοχής στα κοινά η οποία για πολλοστή φορά παραπέμπει στην ρήση του Πλάτωνα «Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται από  ανθρώπους κατώτερούς τους»!!!

Θα αντέξει η τοπική οικονομία και κοινωνία την επόμενη πενταετία χωρίς τους ρυθμούς ανάπτυξης και δημιουργίας που απαιτούνται;;; Θα μπορέσει να ξεπεράσει τις πληγές που άφησε στον δήμο η καταστροφική οκταετία 2003-2010 με τα τεράστια χρέη αλλά και τα μεγάλα ελλείμματα τα οποία έφτασαν το αστρονομικό ποσό των τεσσάρων εκατομμυρίων επτακοσίων χιλιάδων ευρώ σύμφωνα, το οποίο, σύμφωνα με ανακοινώσεις και μαζί με τα χρέη φτάνει τελικά τα οκτώ εκατομμύρια ευρώ συνολικά,;;;

Μίλησα με αρκετούς δημότες και φίλους των οποίων τα συμφέροντα είναι στον Δήμο Φιλιατών και πραγματικά πονάνε περισσότερο τον τόπο απ’ ότι ίσως εγώ. «Τελειωμένη υπόθεση είναι το Φιλιάτι» μου είπαν κάποιοι με το χαρακτηριστικό τρόπο που αναφέρονται όλοι οι ντόπιοι για την πόλη τους. Εγώ δεν συμμερίζομαι την απαισιοδοξία τους ούτε όμως και εθελοτυφλώ μπροστά στις δυσκολίες που έχει πλέον οποιοδήποτε εγχείρημα, το οποίο θα οδηγήσει στην αναστροφή της πορείας και στην ανανέωση του γερασμένου πληθυσμού, προσελκύοντας νέους ανθρώπους σε παραγωγικές δομές οι οποίες θα μπορέσουν να τους συντηρήσουν και να τους ριζώσουν στον τόπο.

Ποιοι όμως είναι εκείνοι οι τομείς προς τους οποίους θα πρέπει να στραφεί το ενδιαφέρον μας και οι προσπάθειές για να υπάρξουν τα επιθυμητά αποτελέσματα;;; Θα κάνω μια επιγραμματική παράθεση: Αγροτική οικονομία, κτηνοτροφία, βοσκότοποι, κατασκηνώσεις, λασπόλουτρα, ευρωπαϊκά προγράμματα απασχόλησης, γαλακτοκομία, θρησκευτικός τουρισμός, Γίτανα, περιηγητικός τουρισμός, κίνητρα ανοικοδόμησης (οικόπεδα), νοσοκομείο, και αρκετά άλλα ίσως, αλλά ας μείνουμε σε αυτά!!!

Η Σκάλα είναι μια από τις πλέον παραγωγικές περιοχές της Θεσπρωτίας αλλά απαιτούνται κάποιες επιπλέον υποδομές και σωστή λειτουργία των ΤΟΕΒ για να αναπτυχθεί περαιτέρω!!! Υπάρχουν τοπικές κοινότητες όπως η Βρυσέλλα και το Τρικόρυφο που σφύζουν από ζωή αλλά υπολείπονται σε υποδομές. Ο κάμπος, όπως αντιπροσωπεύεται από τον πρώην δήμο Σαγιάδας, είναι ανεξάντλητη πηγή πλούτου η οποία από μόνη της μπορεί να συντηρήσει πολλές οικογένειες εργαζομένων και εργοδοτών, αρκεί να γίνει σωστή εκμετάλλευση αυτών που έχει να προσφέρει.

Γιατί εκατοντάδες Ρώσοι τουρίστες να καταφθάνουν στην Ηγουμενίτσα και από εκεί στην Κέρκυρα για να επισκεφθούν μοναστήρια και εκκλησίες και πιθανόν να αγνοούν την ύπαρξη του Γηρομερίου;;; Γιατί δεν είναι εφικτός  και ο ιαματικός τουρισμός αν τα λασπόλουτρα φύγουν από την «λάσπη» και πάρουν την θέση που τους αξίζει;;; Θα πρέπει οι κτηνοτρόφοι μας να μετακινούνται σε άλλους νομούς για να συντηρήσουν τα κοπάδια τους ενώ διαθέτουμε χιλιάδες στρέμματα βοσκοτόπων;;; Είναι δυνατόν οι ΤΟΕΒ να παραπαίουν υπολειτουργώντας και μην καλύπτοντος όλες τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις του δήμου;;;

Για το νοσοκομείο τα νέα είναι ευχάριστα διότι οργανώνεται η λειτουργία του έτσι ώστε να εξασφαλιστεί και η πληρότητά του, η οποία θα φέρει και περισσότερο κόσμο στον τόπο μας με τις καινούργιες δομές που δημιουργούνται. Αρκεί να φροντίσουμε να εξασφαλίσουμε και τις απαραίτητες υποδομές οι οποίες θα κρατήσουν τον κόσμο που θα έρθει κοντά στους Φιλιάτες.

Καταθέτοντας αυτές τις λίγες σκέψεις και προβληματισμούς γνωρίζω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια να μπουν σε πορεία ανάκαμψης. Έγινε μια αρχή όσον αφορά την ορθή λειτουργία των υπηρεσιών και την οικονομική διαχείριση αλλά η συνέχεια είναι ακόμη πιο δύσκολη και ας ελπίσουμε για το καλύτερο ακόμα. Αλλά χρειάζονται άνθρωποι οι οποίοι αγαπάνε πραγματικά τον τόπο και θέλουν να εκλεγούν για να εργαστούν για το κοινό καλό.

Θέλω να πιστεύω ότι το όνειρο και η ελπίδα δεν έσβησαν ακόμα. 

ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ

Για να ασκηθεί κάθε μορφής διοίκηση ή διεύθυνση μιας υπηρεσίας ή μιας επιχείρησης θα πρέπει να στηρίζεται σε δομές οι οποίες θα είναι σε θέση να εφαρμόσουν τις εντολές, τις οδηγίες, τις κατευθύνσεις. Όταν οι δομές δεν  μπορούν να ανταπεξέλθουν στις εντολές αυτές, αλλά και η διοίκηση που τις εκδίδει δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις δυνατότητες των δομών, τότε απλά το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει και δεν παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αυτοί που ασκούν διοίκηση, κατά κοινή ομολογία, δεν γνωρίζουν και ουδέποτε άλλωστε γνώριζαν, τι διοικούν και τι καθήκοντα και υποχρεώσεις έχουν οι ίδιοι αλλά και οι διοικούμενοι. Δεν ξέρουν να κατευθύνουν, να ελέγξουν, να δώσουν οδηγίες και εντολές, ακόμη και να τιμωρήσουν όταν αυτό είναι απαραίτητο. Εξαρτώνται από τα όσα κάποιοι, όχι όλοι, οι υπάλληλοι κάνουν για να τους διευκολύνουν και για να είναι εντάξει οι ίδιοι απέναντι στην κομματική τους πελατεία. Επιπλέον εναλλάσσονται συχνά, σε σχετικά μικρά χρονικά διαστήματα, στα καθήκοντα τους (υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, δήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες, αντιδήμαρχοι κλπ), αλλά και στις αρμοδιότητές τους, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην γνωρίζουν ποιόν, τι και πως διοικούν αλλά πολλές φορές να μην προλαβαίνουν καν να ενημερωθούν. Ασχολούνται έτσι μόνο με κάποια «άμεσου ενδιαφέροντος» θέματα και ζητήματα τα οποία επιθυμούν να προωθήσουν για ευνόητους λόγους, αλλά και με την δημιουργία πολιτικής πελατείας και εικόνας η οποία θα βοηθήσει στην επανεκλογή τους στα ήδη κατεχόμενα αξιώματα και τα προνόμια που αυτά συνεπάγονται.

Οι διοικούμενοι από την άλλη πλευρά, οι οποίοι κατά γενική ομολογία,  έχουν επιλεγεί και πολλές φορές ακόμη και τώρα επιλέγονται με κριτήρια τα οποία δεν αντιπροσωπεύουν τις απαιτήσεις των θέσεων στις οποίες υπηρετούν. Πριν το μνημόνιο είχαν μεταπέσει σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας και ελέγχου εκ μέρους των πολιτικών τους προϊσταμένων, το οποίο δυστυχώς ακόμη καλά κρατεί. Δεν είναι σε θέση, αλλά ούτε έχουν και τα κίνητρα και πολλές φορές και τις γνώσεις, να ασχοληθούν με περισσότερα από όσα ο πολιτικός προϊστάμενος τους ζητάει να κάνουν ή κάνουν τόσα όσα για να μην εκτεθούν όσον αφορά τα καθήκοντα τους. Όσο δε για επιμορφώνεις, σεμινάρια, μετεκπαιδεύσεις κλπ που θα τους βοηθούσαν στην εργασία τους ελάχιστοι ενδιαφέρονται.   

Όταν λοιπόν αντιληφθούμε πως λειτουργούσε και λειτουργεί ακόμη άλλωστε ο ευρύτερος δημόσιος τομέας καταλαβαίνουμε γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ποια ήταν τα αποτελέσματα της ανομίας και του ωχαδερφισμού τόσων ετών. Μια απλή απαρίθμηση θα κάνω αλλά και πάλι θα ξεχάσω αρκετά.

Τα σκάνδαλα ήταν η επίσημη μορφή οικονομικής οργάνωσης, «ΜΚΟ» η διαδεδομένη μορφή υπεξαίρεσης, τοπική  αυτοδιοίκηση με 100άδες εκατομμύρια σπατάλες, λεηλασία στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, χρεοκοπημένες κρατικές τράπεζες οι οποίες μοίραζαν «δάνεια», λαθρεμπόριο καυσίμων, νοσοκομεία με μίζες και  υπέρογκες παραγγελίες υλικών, λεηλασία στα ασφαλιστικά ταμεία με δεκάδες χιλιάδες πλαστές συντάξεις και προνοιακά και αναπηρικά επιδόματα, αλλά και συντάξεις σε νεκρούς, 70 εκατ. ευρώ χαμένα σε πανεπιστήμιο, επιδοτήσεις του ΕΣΠΑ οι οποίες έγιναν εξοχικές κατοικίες, εκατοντάδες προσλήψεις με πλαστά πτυχία, χιλιάδες παράτυπες νομιμοποιήσεις συμβασιούχων, χαμένα εκατομμύρια χωρίς παραστατικά στις υπηρεσίες περίθαλψης εξαρτημένων.

Λειτουργώντας λοιπόν όπως παραπάνω περιέγραψα έγινε αυτή η νόμιμη λεηλασία. Έτσι χρεοκοπήσαμε. Και έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο του βαρελιού για να αλλάξουμε πορεία. Να γίνουμε κράτος με δομές και οργάνωση. Όλα αυτά που ακούμε και θα συνεχίσουμε να ακούμε κάθε μέρα είναι το ξήλωμα του ελληνικού κράτους. Του διαβρωμένου, αντιπαραγωγικού, άδικου και διεφθαρμένου κράτους όπως το είχαμε γνωρίσει και το οποίο  μας οδήγησε μέχρι εδώ. Και δεν μας φταίει καμιά κρίση και καμιά Μέρκελ.  Όλα δηλαδή ήταν καλά καμωμένα και φταίει η τρόικα και το μνημόνιο που μας τα χάλασαν:

Είναι αυτά που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε από την πρώτη στιγμή της χρεοκοπίας, Και όλα αυτά τα φαινόμενα είναι ακριβώς επακόλουθα της καθυστέρησης των μεταρρυθμίσεων. Γιατί και νόμοι έχουν ψηφιστεί, και οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντα των εκλεγμένων και των υπαλλήλων είναι γνωστά,  και διατάξεις για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου υπάρχουν, αλλά δεν εφαρμόζονται, και τον δρόμο τον οποίο πρέπει να ακολουθήσουμε τον ξέρουμε.  

Όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας καταλαβαίνει τι μας συνέβη, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει σωτηρία αν κατηγορούμε άλλους αντί να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας. Και ίσως επειδή αυτή η συνειδητοποίηση έχει πια αρχίσει να γίνεται φανερή, αλλάζει κάπως και το πολιτικό σκηνικό.

Αν εμείς, παρ’ όλα αυτά, επιλέγουμε να εκλέγουμε να μας διοικήσει η ανικανότητα, η ιδιοτέλεια και η αδιαφορία, και περιμένουμε να γίνουν αλλαγές, να έρθουν καλύτερες μέρες και να γίνει καλύτερη η διαχείριση της καθημερινότητας και της ζωής μας, δυστυχώς δεν θα έρθουν!!

¨ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ¨

«Το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή του στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας»

Αριστοτέλους Πολιτικά.

Θα ήθελα κατ’ αρχάς να ευχηθώ καλή τύχη σε όσους και όσες αποφασίσουν να ¨κατέβουν¨ στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, για οποιαδήποτε θέση και αν εκτεθούν στην κρίση των συμπολιτών τους. Ταυτόχρονα με την τύχη θα πρέπει να τους ευχηθώ και καλό κουράγιο και δύναμη, διότι θα χρειαστούν αρκετά και από τα δύο εκείνοι που τελικά θα εκλεγούν και θα αναλάβουν να διαχειριστούν τις τύχες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θα χρειαστούν ακόμη χρόνο, γνώσεις, διάθεση για προσφορά, επικοινωνία και ισχυρή θέληση.

Ψηφίζοντας σε ένα δημοτικό συμβούλιο και συμμετέχοντας έτσι στην λήψη αποφάσεων οι οποίες επηρεάζουν συμπολίτες θα πρέπει να υπάρχει πρότερη ενασχόληση με κάθε θέμα και να έχει διαμορφωθεί η γνώμη και η άποψη. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται κρίνουν το μέλλον κάποιων ανθρώπων και γενικότερα την ποιότητα της ζωής τους.

Θα πρέπει να έχουν υπόψη ότι η βούληση, η θέληση, οι ιδέες, οι προτάσεις και η καλή διάθεση και πρόθεση δεν αρκούν.  Για να γίνουν τα οράματα πράξη και έργο, για να πάρουν μορφή, είναι απαραίτητη η σωστή υποστήριξη, η κοινή προσπάθεια και η καθημερινή ενασχόληση. Για αυτό θα απαιτηθεί χρόνος και ο χρόνος αυτός, για όσους έχουν πολλαπλές ασχολίες και επαγγελματικές ή οικογενειακές υποχρεώσεις, θα πρέπει να εξοικονομηθεί από άλλες δραστηριότητες. Οι υποχρεώσεις κυρίως των περιφερειαρχών και δημάρχων αλλά και των αντιπεριφερειαρχών και αντιδημάρχων, που συμμετέχουν σε διοίκηση, είναι πλήρους απασχόλησης και πολλές φορές οι ώρες της ημέρας δεν επαρκούν καν για όσους πραγματικά επιθυμούν να έχουν ουσιαστική συμμετοχή και όχι απλά τον τίτλο.

Άλλο απαραίτητο προσόν είναι οι γνώσεις για τις πολλαπλές υποθέσεις τις οποίες κάποιος θα κληθεί να εκφέρει γνώμη και να διαμορφώσει άποψη. Αν δεν υπάρχουν θα πρέπει είτε να αναπτυχτούν είτε να αναζητηθούν από άλλους συμμετέχοντες ή πιο έμπειρους γενικότερα. Άλλοι δήμοι και το διαδίκτυο είναι πηγές εκμετάλλευσης οι οποίες θα πρέπει να αξιοποιηθούν. Η ισχυρή θέληση για να είναι κάποιος σε θέση να αντισταθεί και να αντιδράσει στα καλέσματα των  «Σειρήνων» που θα συναντήσει είναι προαπαιτούμενο και απαραίτητο.   

Διάθεση και υπομονή αλλά και τρόπος επικοινωνίας με όλους τους δημότες είναι ένα ακόμη απαιτούμενο προσόν το οποίο αν δεν έχει πρέπει να αναπτύξει ο κάθε εκλεγμένος. Οι υποχρεώσεις θα τον φέρουν σε επαφή με όλα τα μέλη της κοινωνίας που εκπροσωπεί και θα πρέπει, ξεπερνώντας προσωπικά προβλήματα και υποχρεώσεις, να έχει την απαιτούμενη διάθεση και τρόπο να έρχεται σε επικοινωνία με όλους ανεξαιρέτως.

Αν κάποιος θέλει πραγματικά να εκλεγεί θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του όλα τα παραπάνω. Μπορεί πάλι το ¨ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ¨ να αντιπροσωπεύει απλά μια συμμετοχή ή μια στήριξη σε κάποιον υποψήφιο τον οποίο προτιμά και υποστηρίζει για να εκλεγεί. Ίσως και για να υπάρχει και η αντίστοιχη υποχρέωση εκ μέρους του εκλεγέντα και ανάλογη πρόσβαση στην εξουσία που αυτός ασκεί. Κατά την γνώμη μου όμως θα πρέπει η συμμετοχή αυτή να γίνεται χωρίς ιδιοτελή κριτήρια και με στόχο μόνο και μόνο την εκλογή των ικανότερων οι οποίοι θα μπορέσουν και να προσφέρουν.

Για όσους τελικά δεν εκλεγούν, και μπορεί να είμαι και εγώ ένας από αυτούς αφού θα ¨κατέβω¨, ας είναι παρηγοριά μας το ότι υπήρχαν καλύτεροι και οι συνδημότες μας αποφάσισαν να εκλέξουν αυτούς. Η συμμετοχή στα κοινά δεν σταματάει, και δεν πρέπει να σταματάει, σε μια εκλογή ή σε μια μη εκλογή. Θα πρέπει να συνεχίζεται με κάθε τρόπο και μετά την εκλογική διαδικασία. Θέση και τρόπος προσφοράς στα κοινά υπάρχει για όλους.

«Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους .»

Πλάτωνας  427-347 π.Χ