ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ

Δεν θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Μου είναι δύσκολο άλλωστε.

Ευτυχώς γιατί εδώ είμαστε μια μικρή κοινωνία και ένας ελέφαντας ο οποίος θα κυκλοφορούσε ανάμεσά μας θα ήταν δύσκολο να κρυφτεί.

Δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι ως στρατιωτικός μετά από σχεδόν 30 χρόνια υπηρεσίας σε όλη την Ελλάδα έχω το δικαίωμα να κατοικώ μόνιμα στην Ηγουμενίτσα και να διεκδικώ μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης στην οποία ζω.

Δεν χρειάζομαι την άδεια κανενός για να διεκδικήσω κάτι το οποίο πιστεύω πραγματικά  ότι  αξίζω, χωρίς αυτό να είναι εγωιστικό. Εκμεταλλεύτηκα την θητεία μου στις ένοπλες δυνάμεις για να αποκτήσω  γνώσεις και εμπειρία στη διοίκηση, σπουδάζοντας ταυτόχρονα στο πανεπιστήμιο και μαθαίνοντας και τρεις ξένες γλώσσες, και τώρα θεωρώ ότι μπορώ να συνεισφέρω, έχοντας και τον χρόνο που απαιτείται. Διότι απαιτείται πραγματικά πολύς χρόνος και διάθεση, αλλά και δύναμη,  για να μπορέσει κανείς να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, όπως αυτές έχουν πλέον διαμορφωθεί σε μια εποχή που η χώρα μας αλλάζει μορφή και προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα. 

Πλέον αυτών οι δημοκρατικές μου αντιλήψεις και η κοινωνία την οποία οραματίζομαι μου δίνουν και την πίστη να τα καταφέρω.

Όταν εκλέχτηκα δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Φιλιατών και στη συνέχεια ορίστηκα αντιδήμαρχος του δήμου, υπηρετούσα στην πόλη αυτή επί τρία χρόνια, μη εξαιρουμένου του γεγονότος ότι είχα ήδη επιπλέον υπηρετήσει και ζούσα στην πόλη αυτή επί 9 χρόνια τα προηγούμενα 16 χρόνια, λόγω μεταθέσεων. Αντίθετα με κάποιους που έλκουν την καταγωγή τους από τα μέρη στα οποία ήταν εκλεγμένοι ή επιθυμούν να εκλεγούν, χωρίς να έχουν ζήσει ή καν εργαστεί εκεί, εγώ έζησα και υπηρέτησα στα μέρη αυτά υπηρετώντας τις ένοπλες δυνάμεις και νιώθω να έχω αφήσει ένα κομμάτι μου σε κάθε γωνιά της Ελλάδας που έζησα. Οι κάτοικοι με τίμησαν και με εξέλεξαν δεύτερο σε ψήφους δημοτικό σύμβουλο και εγώ αφιέρωσα 3,5 χρόνια από τη ζωή μου, μέρα και νύχτα, σε αυτό που πιστεύω ότι είναι το καθήκον κάθε αιρετού. Να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο και τίποτα άλλο.

Η συμμετοχή μου στα κοινά έγινε και γίνεται με ανιδιοτέλεια σε δύσκολους καιρούς. Ούτε ορφανά είχα να βολέψω ούτε χρήμα για να φτιάξω σπίτια και παλάτια επιβουλεύομαι. Δεν είχα ούτε έχω τέτοιον  σκοπό.  Φτωχότερος θα βγω και το ξέρω. Παρήλθαν ευτυχώς οι καιροί αυτοί που κάποιοι έκλεψαν και λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο προς όφελός τους και δυστυχώς παραμένουν ατιμώρητοι.

Κάποιοι για παράδειγμα μπήκαν στην πολιτική χωρίς σπίτι και βγήκαν με  δύο, έδωσαν το ένα προίκα,  και διεκδικούν και το φωτοστέφανο της τιμιότητας. Και δήλωναν και μηδέν καταθέσεις στο πόθεν έσχες κάθε χρόνο!!! Παρότι έπαιρναν τρεις μισθούς και συντάξεις ταυτόχρονα!! Τώρα πως γίνεται αυτό δεν ξέρω. Μάλλον θα τους βόλεψαν τίποτα φίλοι (πρώην φίλοι έστω), όπως κάποιοι άλλοι πρώην φίλοι τους διόρισαν και τις γυναίκες σε καλά αμειβόμενες θέσεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις!

Πολλές είναι οι περιπτώσεις που θα μπορούσε να μνημονεύσει ο καθένας από εμάς όσον αφορά την κακοδιαχείριση από ανίκανους κυρίως αιρετούς, αλλά και από επιτήδειους που ήξεραν καλά τον σκοπό για τον οποίο ήθελαν να εκλεγούν και παραμένουν ατιμώρητοι όπως προείπα.

Ας αφήσουμε πίσω το παρελθόν και ας ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία αφού κάνουμε τις επιλογές που πρέπει, συμμετέχοντας με την ψήφο μας στα κοινά. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε!!!