Αυτό που μάλλον πολλοί δυσκολεύονται να καταλάβουν είναι ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι ότι μπήκε στα "μνημόνια" και στον μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι ότι το ΔΝΤ μας επέβαλε να λάβουμε μέτρα τα οποία θα έπρεπε από καιρό να τα είχαμε πάρει μόνοι μας! Και καλά έκανε δηλαδή!
Αν κάποιος μπει στον κόπο να διαβάσει το πρώτο, ας πούμε, μνημόνιο και δεν συμφωνήσει με το 90% από όσα περιλαμβάνονται εκεί, ας με κατηγορήσει για την θέση μου αυτή! Άλλωστε, από ότι εσχάτως προκύπτει, το ΔΝΤ είναι αυτό που στηρίζει την διαγραφή του χρέους και αντιτίθεται σε σκληρά μέτρα που πλήττουν την ανάπτυξη.
Κι άλλες χώρες είχαν εξίσου μεγάλα προβλήματα εκείνη την περίοδο και εφάρμοσαν "μνημόνια". Αλλά μετά από μερικά χρόνια, και με την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης βγήκαν από αυτά και τώρα συνεχίζουν ανεξάρτητα την πορεία τους μέσα στην διεθνή οικονομική πραγματικότητα.
Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι λόγω της μη κοινής στήριξης της προσπάθειας που έκανε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου σε μια χώρα που την κυβερνούσαν οι καναλάρχες και οι συνδικαλιστές, λόγω των Ζαππείων και της αντιμνημονιακής υστερίας που καλλιέργησαν οι επόμενοι, και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούμε να βγούμε από τα μνημόνια.
Όλοι έταξαν εύκολες λύσεις για να πάρουν την εξουσία με αποτέλεσμα να χάσουμε χρόνο και χρήμα, αλλά και αξιοπιστία, και αντί να προοδεύουμε συνεχίζουμε μέχρι να πιάσουμε πάτο. Μέχρι που όλοι πλέον είδαν (αν δεν το ήξεραν ήδη) ότι μόνο μια λύση υπήρχε και υπάρχει.
Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε.
Σας το είπε αλλά έπρεπε να το ζήσετε για να το καταλάβετε. Είμαστε βλέπετε λαός που μας αρέσουν τα παραμύθια. Είμαστε λαός που διεκδικεί τον Καραγκιόζη σαν εθνικό του πρότυπο!
Τώρα λοιπόν που οι Χάρρυ Πότερ και οι λοιποί μαθητευόμενοι μάγοι μας τελείωσαν, τώρα λοιπόν που ο κάθε κατεργάρης είναι στον πάγκο του, όλοι εσείς που βρίζετε, φωνάζετε και διαμαρτύρεστε κάντε και έναν κόπο να μας πείτε πως τη θέλετε και τη φαντάζεστε αυτή τη χώρα. Κάντε έναν κόπο λοιπόν να κρίνετε και να συγκρίνετε πολιτικές, ήθος, διαφάνεια, στόχους, οράματα και αφήστε στην άκρη τους δρόμους που δεν οδηγούν πουθενά. Φτάνει πια με τους σωτήρες που τάζουν μόνο για να κάνουν τα αντίθετα από αυτά που έταξαν. Κι ας ήξεραν από την αρχή ότι τα ταξίματα ήταν εύκολες κουβέντες για να πείσουμε το λαό να μας εμπιστευτεί.
Το μέλλον θα το δημιουργήσουμε έχοντας στόχους που δεν σταματάνε στις εκλογές και στο κόμμα που θα κυβερνήσει με εμάς αμέτοχους κριτές! Γιατί καλά τα αναθέματα αλλά ο κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Τα «εγώ δεν ψηφίζω και κατακρίνω τους πάντες» είναι απλά η αποφυγή των ευθυνών.
Και τις ευθύνες τις έχουμε όλοι μας είτε γιατί απλά και μόνο ψηφίζουμε και θεωρούμε ότι εκεί τελειώνουν και οι ευθύνες που έχουμε, είτε και με την αποχή από την ψηφοφορία, η οποία είναι πολύ χειρότερη αφού δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου